SURA 97

AL-KADR (PRZEZNACZENIE i MOC)

Okres mekkański

W Imię Boga Miłosiernego, Współczującego!

1. Oto My zesłaliśmy go (Koran) w Noc Przeznaczenia i Mocy.
2. Co pozwoli ci pojąć, czym jest Noc Przeznaczenia i Mocy.
3. Noc Przeznaczenia i Mocy jest lepsza od tysiąca miesięcy.
4. Podczas niej za pozwoleniem swego Pana schodzą aniołowie i Duch z dekretami dotyczącymi każdej sprawy;
5. (Ta Noc) to czyste miłosierdzie i bezpieczeństwo (dla sług, którzy spędzają ją na oddawaniu czci Bogu, doceniając jej wartość). (I tak jest) aż do pojawienia się brzasku^[1].

1. Jak to zostało wyjaśnione w przypisie 1 do sury 44, każda rzecz i zdarzenie istnieją w Bożej Wiedzy. Ponieważ Boga nie ograniczają ramy i ograniczenia czasu i przestrzeni, w Jego Wiedzy nie istnieje podział na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Czas jest punktem albo teraźniejszością. Stwarzanie oznacza, że On nadaje zewnętrzną egzystencję „archetypom” w Swojej Wiedzy, zgodnie z miarą świata, do którego dana rzecz należy. Jego Wola dla rzeczy i zdarzeń na tym świecie polega na tym, że mają one przejść pewien proces, dzięki któremu mogą zacząć istnieć.

   Jeśli Bóg chce, by jakaś rzecz istniała albo żeby miało miejsce jakieś zdarzenie, to postanawia, by zaistniało wraz ze specyficzną dla siebie tożsamością. Jak opisuje to werset 15:21, każda rzecz i zdarzenie są wskazywane wraz ze swoją naturą przez Boże Przeznaczenie. Przenosi ono to zdarzenie lub rzecz z wymiaru Boskiej Wiedzy do wymiaru Boskiej Władzy i Mocy, a Boska Moc stwarza je wedle miary określonej przez Przeznaczenie. (Zawsze powinniśmy mieć na uwadze to, że wszystkie nasze wyjaśnienia odnoszące się do Boga wynikają z naszej perspektywy i „skrojone” są wedle naszej miary kontaktów ze Stwórcą.)

   Tak więc każdy rok ma swoją własną tożsamość. Podczas każdego roku jest taka noc, gdy wszystkie rzeczy i mające zaistnieć zdarzenia przechodzą z Boskiej Wiedzy do dyspozycji Boskiej Władzy. Jak wnosimy z innych wersetów, np. 2:185, który stanowi, że Koran został zesłany w miesiącu ramadanie, owa noc, to Noc Przeznaczenia, Władzy i Miary.

   Koran był zsyłany na dwa sposoby – jeden całościowo, a drugi – w częściach. Komentatorzy Koranu twierdzą, że Koran został zesłany w swej całości z Najwyższej, Na Zawsze Przechowywanej Tablicy do Niebios Świata – Bejt al-Ma’mur. Nie znamy natury owego Bejt (Dom) ani natury Koranu zsyłanego doń albo do Niebios Świata. Jednak w świetle wersetów 44.1-6 można wnioskować, że tak jak każda Boska Księga została wyróżniona wraz ze swą szczególną naturą w swej całości przez Przeznaczenie bądź przeniesiona w swej całości z Boskiej Wiedzy (Najwyższej, Na Zawsze Przechowywanej Tablicy) albo Księgi Matki (zob. 6:59, przyp. 13; 13:39, przyp. 13; 17:14, przyp. 10; 43:4, przyp. 1), Koran również został wyróżniony w swej całości i przeniesiony z tego samego pierwotnego źródła w Dniu Przeznaczenia, Mocy i Miary.

   Aniołowie, nazywani w 44:5 wysłannikami, są odpowiedzialni za sprawy wszechświata, a także za życie wszystkich istot żywych. Pośród nich są odpowiedzialni za przekazywanie objawienia Prorokom: Gabriel i jego pomocnicy. Oni otrzymują od Boga Jego dekrety i wyruszają w drogę, by je donieść. Oni schodzą również na ziemię ze szczególną łaską i miłosierdziem Bożym w Noc Przeznaczenia, Mocy i Miary.

   Duch, jak zostało to już wyjaśnione w surze 70, przyp. 1, jest najprawdopodobniej istotą podobną do aniołów. Według Imama al-Ghazzali, jest aniołem albo istotą podobną do anioła, której Bóg zleca tchnięcie ducha do ciała każdego człowieka. Bediüzzaman Said Nursi utrzymuje, że każdą rzecz, każdą istotę reprezentuje jakiś duch. Toteż Duch może być odpowiedzialny za wszystkie inne duchy. W czasie Nocy Przeznaczenia, Mocy i Miary może schodzić na ziemię, by tchnąć pokój i żywotność w tych, którzy nie śpią, lecz czuwają (Bóg wie najlepiej). ↑