SURA 91

ASZ-SZAMS (SŁOŃCE)

Okres mekkański

W Imię Boga Miłosiernego, Współczującego!

1. Na słońce i jego jasność;
2. I na księżyc, kiedy postępuje za nim (odbijając jego światło);
3. I na dzień, kiedy je (słońce) odsłania;
4. I na noc, kiedy je spowija;
5. I na niebiosa, i Tego (Wspaniałego Pana), który je zbudował;
6. I na ziemię, i Tego (Wspaniałego Pana), który ją rozpostarł^[1];
7. I na ludzką jaźń i Tego (Wszechwiedzącego, Potężnego i Mądrego), który nadał jej kształt (zmierzający) do doskonałości;
8. I na Tego, który tchnął w nią świadomość, co jest dla niej niewłaściwe i złe, a co właściwe i dobre^[2]:
9. Zaiste, ten osiąga pomyślność, kto ją oczyścił (trzymając się z dala od wyniosłości i buntu przeciwko Bogu);
10. Zaprawdę, w zatracie zaś pogrążył się ten, kto ją zdeprawował (brnąc w wyniosłości i buncie przeciwko Bogu)^[3].
11. (Plemię) Samud w swoim hardym buncie zaprzeczało (Posłannictwu Bożemu i odrzucało je),
12. (Szczególnie) wtedy, gdy (w końcu) podniósł się najbardziej niegodziwy spomiędzy nich (podżegany przez swój lud).
13. Wysłannik Boży (Salih) rzekł (ostrzegając ich i przypominając im warunki zobowiązania): „Oto wielbłądzica (należąca do) Boga, uszanujcie jej porę picia”^[4].
14. Oni jednak uznali go za kłamcę i ją ubili, przeto za ich grzech Pan ich zmiażdżył i zrównał (z ziemią);
15. A On (będąc Wszechmocnym, Mądrym i Sprawiedliwym) nie lęka się konsekwencji (tych wydarzeń).

1. Rozpostarcie ziemi oznacza uczynienie jej powierzchni zdatną do zasiedlenia i życia. Fakt, że została rozpostarta, nie jest sprzeczny z tym, że ma kształt sferyczny. ↑

2. Bóg wyposażył ludzką jaźń (ego) w niezbędne potencjały i dał jej zdolność realizacji celu swojej egzystencji. Stworzył ją z dyspozycją do wystrzegania się tego, co zakazane i nauczył, w jaki sposób – dzięki Objawieniu – powinna się przed nim chronić. Wyznaczył też pewnych Wysłanników, by prowadzili ją do celu. ↑

3. Istnieją zasadnicze różnice pomiędzy ludźmi a zwierzętami. Podstawowa różnica polega na ewidentnym fakcie, że gdy rodzą się zwierzęta, to zachowują się tak, jak gdyby były uczone i szkolone na innym świecie. Rozpoczynają chodzić niemal zaraz po urodzeniu i szybko adaptują się do swego otoczenia, jak gdyby już wcześniej były z nim obznajomione. Człowiek jednak potrzebuje (przeciętnie) pełnego roku, ażeby się nauczyć chodzić, a następnie całego życia, żeby się nauczyć, jak żyć i jak rozróżnić, co jest dla niego korzystne, a co szkodliwe. To pokazuje, jak fundamentalną rzeczą dla ludzkiego życia jest uczenie się i postęp.

   Ludzie są istotami niezwykle skomplikowanymi. Przypominamy nasiona, gdyż w każdym z nas jest potencjał do rozmnażania się i osiągnięcia doskonałości. Ziarno wyposażone zostało przez Boską Moc w wielki potencjał i jest przeznaczone do jego wykorzystania. Jeśli to ziarno nadużyje swego potencjału i absorbuje substancje szkodliwe, to rychło zgnije w swoim ograniczonym miejscu. Jeśli natomiast wykorzystuje właściwie swój potencjał, to wyjdzie ze swych ciasnych granic i wyrośnie na dające owoce drzewo. Poza tym jego mizerna i szczególna natura dorośnie do tego, by reprezentować sobą prawdę wielką i powszechną.

   Istota naszej natury również została uposażona w wielki potencjał przez Boską Władzę. Jeśli wykorzystujemy nasz potencjał i zdolności duchowe na tym wąskim skrawku globu jedynie po to, by zadowalać kaprysy naszej zmysłowej natury, które nakazuje nam zło, hodując je pod ziemią doczesności, to staniemy się jak zepsute ziarno. Odejdziemy z tego świata z wielkim ciężarem na naszych nieszczęsnych duszach.

   Jeśli jednak zasadzimy ziarno naszego potencjału w „ziemi duchowości” i będziemy podlewać „wodą wiary i czci”, i jeśli wykorzystamy nasze duchowe zdolności dla ich prawdziwych celów, to wyrośniemy na wieczne, majestatyczne drzewo, którego gałęzie wyrastają w wieczność. Otrzymamy owoce cnoty na tym świecie, a szczęście wieczne na Tamtym. W Raju zostaniemy obdarzeni nieskończoną doskonałością i niezliczonymi błogosławieństwami. Wszystko to oznacza, że zostaliśmy posłani na świat, by doskonalić się poprzez wiedzę i wiarę. A ze względu na nasz specjalny status wobec innych istot zostało nam powierzone ulepszanie Ziemi za pomocą wiedzy i wiary, a w końcu – ustanowienie na niej sprawiedliwości. To nakłada na nas obowiązki wobec Stwórcy oraz innych istot. (Zob. Dodatek 14) ↑

4. Zob. sura 7:73-77, przyp. 17, sura 11:61-68, oraz sura 26:141-159. ↑