SURA 84

AL-INSZIKĀK (ROZERWANIE)

Okres mekkański

W Imię Boga Miłosiernego, Współczującego!

1. Kiedy niebo się rozewrze,
2. Tak, jak winno – w posłuszeństwie swemu Panu – co czyni zawsze;
3. I gdy ziemia zostanie rozpostarta i wyrównana,
4. I wyrzuci z siebie wszystko, i stanie się pusta,
5. Tak, jak winna – w posłuszeństwie swemu Panu – co czyni zawsze;
6. O, człowieku! Ty ciągle trudzisz się dla swego Pana, podejmując dzieło, które ponownie spotkasz (przed Jego Sądem).
7. A potem ten, kto otrzyma Zapis (swoich czynów) w prawą rękę,
8. Zaiste – on będzie rozliczony rachunkiem łatwym,
9. I powróci rozradowany do swego domostwa (przygotowanego dla niego w Raju)^[1].
10. Kto jednak otrzyma swój zapis (w lewą rękę) spoza swoich pleców,
11. Zaiste, ten będzie błagał o unicestwienie
12. I wejdzie do Płomieni, by się (w nich) palić.
13. Był bowiem rozradowany i zarozumiały pośród swoich domowników (w życiu doczesnym)^[2].
14. Sądził, że już nigdy nie powróci (do Boga – na Sąd).
15. Zaiste, nie! Jego Pan stale go obserwował.
16. Dlatego przysięgam na zorzę wieczorną o zachodzie,
17. A także na noc, i na wszystko, co (stopniowo) okrywa całunem,
18. I na księżyc, gdy do pełni swej dochodzi,
19. Zaiste, będziecie przenosić się z poziomu na poziom^[3].
20. Cóż zatem jest z nimi, że nie wierzą,
21. I gdy recytuje się im Koran, nie padają na twarz w poddaniu (wobec jego Przesłania)?
22. Jednak ci, którzy nie wierzą, zaprzeczają (Koranowi i jego Przesłaniu).
23. A Bóg ma pełną wiedzę o tym, co ukrywają (w swych sercach)^[4].
24. Przeto głoś im wieść o karze bolesnej.
25. Za wyjątkiem tych, którzy wierzą i czynią dobre, prawe dzieła: dla nich jest nagroda nieustająca.

1. Jeśli dobre czyny wiernych przeważą ich złe uczynki, to te złe uczynki zostaną przebaczone i wierni doświadcza łatwego sądu. Jeśli ktoś zostanie wezwany na srogi osąd, to będzie to dla niego znaczyć zatratę. Tak powiada pewna tradycja prorocka (al-Buchari, „Ilm”, 35; Muslim, „Dżenna”, 80). ↑

2. Kontrast pomiędzy stanem wiernego a niewiernego jest bardzo znaczący. Niewierny skazany na karę wieczną był hardy i rozradowany pośród swoich domowników w życiu doczesnym. Radował się swoimi ziemskimi majątkami, był z nich dumny i nie interesował się swoim Stwórcą i Jego przykazaniami. Kiedy zobaczy karę na Tamtym Świecie, to będzie błagał o wieczne unicestwienie. Tymczasem wierny, który ma być nagrodzony wieczną błogością w życiu wiecznym, to ten, który (jak mówi o tym 52:26) jest ostrożny i uważny, znajdując się pośród swoich bliskich, zważając na to, by postępowali prostą ścieżką i interesowali się życiem przyszłym. Taki człowiek będzie rozradowany na Tamtym Świecie ze względu na nagrodę, którą otrzyma. ↑

3. Ten werset, który w oryginale zawiera trzy słowa, ma wiele znaczeń. Jako te rzeczy, na które Bóg składa przysięgę (zorza po zachodzie słońca, noc i to, co ona spowija całunem, a także pełnia księżyca), oznaczają przejście od jednego stanu do drugiego i ten werset wyraża stany i stopnie, które musi przebyć każda osoba i społeczność, a także cała ludzkość. Dotyczy to zarówno tego świata, jak i przyszłego. Świat stale się porusza i zmienia. Jeśli islam zaczyna być głoszony w społeczności naśladującej Wysłannika Bożego, niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo, to wierni poczynają się wznosić ku coraz to wyższym stopniom, choć mogą też ponosić pewne niepowodzenia. Z kolei ruchy przeciwników słabną, a oni sami opadają ku dołowi. Niniejszy werset implikuje to wszystko. Pokonywane stacje i stopnie są skutkiem wcześniejszego i przyczyną ostatniego. Występuje zatem pomiędzy nimi zgodność. Ten sam ruch w dół i w górę występuje także u poszczególnych osób. Istnieją zgodność i wzajemne relacje pomiędzy stanami i stopniami, poprzez które przechodzi każda osoba. ↑

4. Oznacza to, że negowanie Koranu i jego Przesłania nie jest efektem jakiegoś błędu w Koranie lub tego, że jego Przesłanie nie zawiera wystarczającego dowodu swojej prawdziwości. Niewierzący trwają w niewierze ze względu na złe intencje i ambicje lub też inne motywy egoistyczne. Taka jest przyczyna odrzucenia przez nich Koranu. ↑