SURA 74

AL-MUDDASSIR (OTULONY PŁASZCZEM)

Okres mekkański

Sura al-Muddassir, zawierająca 56 wersetów, jest jednym z najwcześniejszych Objawień przekazanych Wysłannikowi i bierze swoją nazwę od słowa al-muddassir w wersecie pierwszym. Słowo to oznacza: „otulony płaszczem i samotny”. Sura niniejsza szkicuje niemal wszystkie fundamenty wiary i podstawowe prawdy odnoszące się do ludzkości, którymi dokładnie zajmuje się Koran.

W Imię Boga Miłosiernego, Współczującego!

O ty, któryś jest otulony płaszczem (i wybierasz samotność)!^[1]
Powstań i ostrzegaj!^[2]
I głoś (niemożliwą do opisania i niezrównaną) wielkość swego Pana.
I utrzymuj swe szaty w czystości!^[3]
I unikaj wszelkiego zanieczyszczenia.
Nie uważaj wypełniania przez siebie tychże nakazów za łaskę (którą czynisz wobec Boga i ludzi).
A ze względu na swego Pana bądź cierpliwy (w wykonywaniu swoich obowiązków wobec Niego i ludzkości).
A potem, gdy zadmą w Róg,
Ów Dzień będzie Dniem Trudnym
Dla niewierzących – a nie łatwym.
Pozostaw mnie z tym, którego Sam stworzyłem (abym się nim zajął)
I obdarzyłem obfitymi zasobami,
A także dziećmi wokół niego, jako źródłem mocy;
I Ja dałem mu wszelkie środki i status, by żył wygodnie.
A jednak on pragnie, bym dał więcej.
Żadną miarą! Oto on zacięcie sprzeciwiał się Naszym Objawieniom.
Zaprawdę, ja zobowiążę go do mozolnej wspinaczki^[4].
On rozmyślał i szacował (jak mógłby zdyskredytować Koran w ludzkich oczach).
Niech Bóg oddali go od Swego miłosierdzia, za to, jak szacował!
Tak, niech Bóg oddali go od Swego miłosierdzia^[5], za to, jak szacował!
Potem się rozejrzał (jak ten, który ma zdecydować co do sprawy, o którą jest pytany).
Potem zmarszczył brwi i groźnie popatrzył.
A potem odwrócił się i (chociaż wewnętrznie uznawał boskie pochodzenie Koranu, to) wbił się w pychę,
I rzekł: „To jedynie czary (przekazane przez czarowników) z dawnych czasów).
To nic innego, jak tylko słowo śmiertelnika”.
Ja sprawię, że wejdzie do Otchłani Piekielnej.
Cóż pozwala ci pojąć, czym jest owa Otchłań?
Ona nikogo nie pozostawia (lecz w całości spala każdego, kto został do niej wrzucony) ani nikogo nie oszczędza (by mógł umrzeć i zbiec).
Ona spala skórę na czarno.
Nad nią jest dziewiętnastu (strażników).
My na strażników ognia wyznaczyliśmy jedynie aniołów, a ich liczbę uczyniliśmy próbą dla tych, którzy nie wierzą – ażeby ci, którym dano Księgę wcześniej, zyskali pewność (że Muhammad, który bez wahania wyjaśnia wszystko to, co zostało mu objawione – w obliczu sprzeciwu i drwin – jest Wysłannikiem Bożym) i aby ci, którzy wierzą, umacniali swą wiarę; a także, aby zarówno ci, którym dano Księgę wcześniej, jak i wierni nie odczuwali żadnej wątpliwości; ażeby powiedzieli ci, w których sercach jest choroba, i niewierzący: „Cóż takiego Bóg ma na myśli przez ten opis?” W ten sposób Bóg prowadzi ku zbłądzeniu, kogo zechce, i prowadzi ku drodze prostej, kogo zechce. Nikt prócz Jego samego nie zna zastępów twojego Pana. To tylko przypomnienie dla śmiertelników (by zwracali uwagę i stosownie do tego postępowali)^[6].
Nie, zaiste (Koran nie jest taki, jak to głoszą niewierzący)! Na księżyc
I na noc, gdy się cofa,
I na poranek, gdy jaśnieje^[7],
Zaprawdę, on (Koran) jest spośród największych (znaków Boga);
Ostrzeżenie dla rodzaju ludzkiego,
Dla każdego z was, zarówno tego, który idzie naprzód (wybierając wiarę i dobre uczynki), jak i tego, który pozostaje z tyłu (gdyż wybór niewiary i grzechów odciąga go z dala od Prostej Ścieżki).
Każda osoba jest poręczycielem tego, co zarabia (swoimi uczynkami),
Oprócz ludzi Prawicy (ludzi szczęścia i pomyślności, którzy otrzymują swoje zapisy w prawe ręce. Bóg im przebaczy i wynagrodzi ich o wiele bardziej, niż sobie na to zasłużyli)^[8].
Mieszkając w Ogrodach (których piękno nie może zostać pojęte na tym świecie), będą zadawać sobie nawzajem pytania
O niewierzących i występnych (i przekazywać odpowiedzi, których oni udzielają):
„Co was sprowadziło do tej Otchłani?”
Oni odpowiedzą: „My nie byliśmy spośród tych, którzy wykonywali modlitwę (as-salat) (i zwracali się do Boga ze szczerą czcią);
Ani nie karmiliśmy potrzebujących.
Pławiliśmy się (w kłamstwie i grzechu) wraz z tymi, którzy się (w nim) pławili.
I negowaliśmy (nadejście) Dnia Sądnego.
Zanim to, czego nadejście było pewne, do nas przyszło”.
Przeto żadnej korzyści nie przyniesie im wstawiennictwo tych, którzy mają prawo się wstawiać (nawet jeśli wolno im się wstawiać).
Cóż zatem jest z nimi, że odwracają się z niechęcią od Napomnienia (Koranu),
Jak gdyby byli przestraszonymi dzikimi osłami,
Uciekającymi przed lwem!
Zaprawdę, każdy z nich pragnie, by to jemu dano Księgę rozpostartą (właściwą dla niego).
Żadną miarą! Oni nie (wierzą i dlatego nie) lękają się Tamtego Świata.
Żadną miarą! To (ten Koran) jest przypomnieniem i napomnieniem (wystarczającym dla wszystkich).
Ktokolwiek zatem zechce, otrzymuje napomnienie i zwraca (na nie) uwagę.
A przecież oni nie otrzymają napomnienia i nie zwrócą uwagi, dopóki nie zechce Bóg; On jest Panem prawości i pobożności, a także Panem przebaczenia^[9].

Po pierwszym Objawieniu w grocie Hira Objawienie nie przychodziło przez pewien czas. W czasie tej przerwy Wysłannik Boży wolał przebywać w samotności w swoim domu i czekał na nadejście następnego Objawienia. Pewnego dnia, gdy spacerował na zewnątrz, zobaczył Gabriela w oryginalnej postaci, „siedzącego pomiędzy niebem a ziemią”. Oznaczało to koniec przerwy i Objawienie, które zaczęło się wraz z tą surą, trwało bez przerwy. ↑
Wysłannik Boży był zarówno Ostrzegającym (przed wszelkimi rodzajami zbłądzenia i grzechów, przestępstw przeciwko wierze), jak i tym, który przekazywał dobre nowiny „w zamian za” właściwą wiarę i dobre uczynki. Dlatego nakaz: „ostrzegaj” sugeruje również głoszenie dobrych wieści. Przynajmniej na początku ostrzeganie miało jednak pierwszeństwo. ↑
Ten werset dotyczy absolutnej czystości ubrań, szat i powinien być rozważany razem z wersetem trzecim jako przygotowanie do modlitwy, które jest nakazane w następnych wersetach. Albo, jeśli weźmiemy pod uwagę to, że Koran porównuje prawość i pobożność do ubrania, szat (7:26), poza ich znaczeniem zewnętrznym, wtedy ów werset będzie znaczył również pogłębianie wiary i wzrastanie w niej. Te nakazy jednak nie mogą być traktowane jako te, które dotyczą jedynie Wysłannika. Są skierowane do wszystkich wiernych. ↑
To odnosi się do trudności, jakie ów człowiek napotka na świecie i cierpień, jakie czekają nań w Zaświatach. Ów człowiek (Łalid ibn Mughira) wspomniany tutaj nie zaprzestał tracić swojego majątku i dzieci po objawieniu tego wersetu, aż do momentu swojej śmierci. ↑
Forma oryginalna wyrażeń początkowych w ostatnich dwu wersetach, mianowicie Niech Bóg oddali go od Swego miłosierdzia, za to, jak szacował! Tak, niech Bóg oddali go od Swego miłosierdzia, to QuTiLa. Ma ona obydwa znaczenia. Zastosowanie znaczenia niech Bóg oddali go od Swego miłosierdzia jest jednak figuratywne, a nawet ironiczne i znaczy: Jakże źle on uczynił! ↑
Niewierni, którzy odrzucili życie wieczne, a co za tym idzie – każdą wypowiedź koraniczną na jego temat – drwili sobie z tego, że jest 19 strażników Piekła mówiąc, że mogliby z łatwością pokonać taką liczbę. Z tego względu Bóg objaśnił, że chodzi o 19 aniołów, a nie istot ludzkich. Jednakże ci niewierni uważali anioły za „córki Boga” i dlatego nie lękali się ich mocy. Inny werset opisuje ich tak: Nad nim ustanowieni są aniołowie srodzy i dokładni (w wykonywaniu rozkazu ukarania), którzy są posłuszni Bogu, cokolwiek im nakaże, i wykonują wszystko to, co jest im nakazane (by wykonali). Ta rzeczywistość pozaziemska stała się zatem dla nich próbą. Bóg ma wiele innych zastępów, o których nie wiemy. Koran wspomina takie fakty, poza innymi przyczynami, także jako przypomnienie i wyjaśnienie dla ludzi, szczególnie niewierzących, którzy skłonni są pojmować Boga i rzeczywistość dotyczącą Jego w terminach ludzkich. ↑
Przysięga Na księżyc i na noc, gdy się cofa, i na poranek, gdy jaśnieje implikuje to, że światło dnia i słońce Boskiego Przewodnictwa zastąpią w dziejach ludzkich księżyc i noc. ↑
Wiara w Boga i posłuszeństwo Jego przykazaniom należą do praw Boga wobec istot ludzkich, każdy zatem człowiek stanowi porękę wypełnienia tychże praw. Ci, którzy wypełniają ten obowiązek, są wolni, gdy tymczasem inni trzymani są w piekle. Koran klasyfikuje ludzi na trzy kategorie, w zależności od tego, czy wypełniają swą powinność, czy też nie, i według stopnia jej wypełnienia (zob. 56:7-10). Poza dwiema grupami, wspomnianymi w niniejszej surze (mianowicie Ludźmi Prawicy oraz ludźmi niewierzącymi i występnymi [Ludźmi Lewicy]), są jeszcze najlepsi w wierze i dobrych uczynkach oraz w służeniu Bożej sprawie; oni będą pierwszymi (pod względem otrzymywania Bożego Miłosierdzia i radowania się nim). Jako że są Bogu najbliżsi i wytrwali w wierze i dobrych uczynkach oraz dlatego, że będą wyjęci spod próby przed Najwyższym Trybunałem Zaświatów (37:128), nie są wspomniani w omawianych wersetach. ↑
To oznacza, że wszelki sukces zależy od absolutnej Woli Boga i Jego przebaczenia. On jednak pragnie pomyślności i przebaczenia dla tych, którzy zwracają się do Niego z bojaźnią oraz postępują sprawiedliwie i pobożnie. ↑