SURA 71

AN-NUH (NOE)

OKRES MEKKAŃSKI

Niniejsza sura, pochodząca z wczesnych lat objawiania Koranu w Mekce, składa się z 28 wersetów i bierze swą nazwę od imienia Nuh (Noe). Przypomina, jak Prorok Noe, niech będzie z nim pokój, głosił swemu ludowi Boskie Posłannictwo i jak szorstko jego lud nań zareagował. Sura 71 kończy się skargą Noego do Boga po wiekach szorstkości, wyśmiewania i prześladowań, które wycierpiał z rąk swego ludu.

W Imię Boga Miłosiernego, Współczującego!

Posłaliśmy Noego do jego ludu jako Wysłannika (i nakazaliśmy mu): „Ostrzeż swój lud, zanim przyjdzie do niego kara bolesna”.
On powiedział: „O, ludu mój! Zaiste, ja jestem tylko Ostrzegającym (skierowanym) do was (i ja was zachęcam:)
„Czcijcie jedynie Boga i trzymajcie się z dala od nieposłuszeństwa wobec Niego, pełni bogobojności i pobożności, i bądźcie mi posłuszni,
Ażeby On wybaczył wam wasze grzechy (które dotąd popełniliście) i zezwolił na zwłokę, aż do wyznaczonego przez Niego terminu (zamiast was zniszczyć z powodu waszych win). Termin wyznaczony przez Boga, jeśli nadchodzi, nigdy nie jest odraczany. Gdybyście tylko wiedzieli!”^[1]
(Po długich wiekach spędzonych na głoszeniu Bożego Posłannictwa zwrócił się do Boga w modlitwie i)^[2] on rzekł: „Panie mój, oto ja wzywałem mój lud nocą i dniem;
Lecz moje wołanie powodowało jedynie to, że coraz bardziej się oddalali (od przyjęcia prawdy).
I za każdym razem, gdy ich wzywałem, byś mógł im przebaczyć, oni zatykali sobie uszy rękoma, okrywali się swymi szatami i stawali się zatwardziali i coraz bardziej zuchwali (w odrzucaniu mego wezwania).
Potem wzywałem ich na głos;
Potem znowu nawoływałem ich publicznie i rozmawiałem z nimi w zaufaniu – prywatnie.
Powiedziałem: ‘Proście swego Pana o przebaczenie, gdyż On przecież zawsze był Przebaczający.
On uwolni niebo nad wami (i chmury deszczowe) z obfitością deszczu;
I wzmocni was, powodując, że będziecie wzrastać w majątek i dzieci, i stworzy dla was ogrody i obdarzy was rzekami^[3].
Cóż jest z wami, że nie chcecie dostrzec majestatu w Bogu (by Go czcić),
Widząc, że On was stworzył w różnych, następujących po sobie stadiach?^[4]
Czyż nie widzicie, jak Bóg stworzył siedem niebios w harmonii?
I ustanowił w nich księżyc jako światło (odbite), i ustanowił słońce, jako lampę^[5].
I Bóg sprawił, że wyrastacie z ziemi jak roślina (w sposób dla was właściwy)^[6].
Następnie On zwróci was do niej i wyprowadzi was z niej podczas zmartwychwstania.
Bóg uczynił dla was ziemię rozległą przestrzenią,
Byście poruszali się po niej drogami, poprzez góry i doliny’”.
Noe zwrócił się do swego Pana i rzekł: „Panie mój! Oni byli mi nieposłuszni i poszli za tymi, których majątek i dzieci^[7] zwiększyły jedynie ich stratę i obróciły w ruinę.
I oni knuli wielkie spiski (by utrudnić przyjęcie przez ludzi mojego przesłania).
I mówili: „Nie porzucajcie swoich bóstw; nie porzucajcie nigdy Ładda ani Suły, ani Jaguta, ani Ja’uka ani Nasra!”
I zaprawdę, oni zwiedli wielu na manowce. (O, Boże) nie dodawaj tym ludziom występnym niczego, poza dalszym błądzeniem (a będzie to sprawiedliwa kara za wszystko, co uczynili)”.
I ze względu na ich (niewybaczalne) grzechy, zostali potopieni (przez Potop) i musieli wejść do (karzącego) Ognia; i nie znaleźli nikogo, kto mógłby im pomóc wobec Boga.
Noe rzekł również: „Panie mój! Nie pozostawiaj na ziemi nikogo spośród niewierzących, którzy tam przebywają!
Jeśli ich pozostawisz, to oni sprowadzą twe sługi na manowce i nie spłodzą nikogo innego, jak tylko bezwstydnych i rozpustnych, niewdzięcznych niewiernych^[8].
Panie mój! Przebacz mnie i moim rodzicom, i każdemu, kto dołączy do mojego domu jako wierzący, a także wszystkim wierzącym mężczyznom i wierzącym kobietom, i nie wzbogacaj występnych w nic innego, prócz zatraty”^[9].

O tym, jak Bóg oszczędza ludzi i udziela im zwłoki poza ustalonym terminem, zob. sura 10:98, przyp. 20. Termin wspomniany tutaj, to termin ostateczny, który zazwyczaj nie jest zmieniany: ani opóźniany, ani też przyspieszany. Jeśli jednak jakaś osoba lub lud trwa uparcie przy czynieniu rzeczy, które zasługują na Bożą karę, to Bóg może ukarać ich i unicestwić, jak już unicestwił na przestrzeni dziejów wiele ludów. Zawiera się to również w Bożym Przeznaczeniu, które wiąże się zarówno z przyczynami, jak i skutkami. Gdyby zwracali uwagę na Boże Posłannictwo, głoszone im przez Bożych Wysłanników, niech będzie z nimi pokój, to nie zostaliby zniszczeni i żyliby do ostatecznego terminu, ustanowionego dla nich przez Boga. ↑
Prorok Noe, niech będzie z nim pokój, jest jednym z pięciu pierwszych, najważniejszych Proroków (42:13, przyp. 6). Pozostawał wśród swojego ludu przez 950 lat i głosił mu Boskie Przesłanie (29:14). ↑
Zwrócenie się do Boga ze szczerą skruchą i prośbą o przebaczenie stanowią bramę do Bożych błogosławieństw. Hasan al-Basri doradza każdemu, kto żali się na cokolwiek – suszę, biedę, bezpłodność, jałowe pole – ażeby zdobył się na skruchę i prosił o przebaczenie za swoje grzechy. Następnie należy czynić to, co konieczne (i dozwolone) dla osiągnięcia zamierzonego celu. ↑
Zob. sura 22:5 i 23:12-14. ↑
Warto zaznaczyć, że werset niniejszy wspomina księżyc i słońce nie jako będące w jednym (pojedynczym) niebie, ale w siedmiu niebiosach. To może być wskazówka do zrozumienia tego, co Bóg w Koranie nazywa siedmioma niebiosami. Niektórzy twierdzą jednak, że nie ma różnicy pomiędzy księżycem wspominanym w pojedynczym niebie albo w obrębie siedmiu niebios. Z tego wersetu należy rozumieć to, że wszystkie niebiosa składają się z tej samej substancji i znajdują się w pełnej harmonii ze sobą. ↑
Werset nawiązuje do samego początku, do tego, z czego został stworzony ojciec ludzkości: pierwiastków ziemi – gleby, powietrza i wody, i do materialnego pochodzenia każdej ludzkiej istoty, która składa się z tych samych pierwiastków, co i poszczególnie części biologiczne w ludzkim ciele. Według opinii Hamdi Yazıra, słowo nabatan, które pojawia się przy końcu wersetu jako dopełnienie przysłówkowe „wyrastaniem”, oznacza szczególny sposób ludzkiego stworzenia i wzrostu. ↑
Nie ma bezpośredniego związku pomiędzy wiarą i oddawaniem czci Bogu a „przydziałem” zaopatrzenia w formie majątku lub dzieci. Obdarowanie majątkiem i dziećmi jest czymś innym niż otwarcie bram Jego błogosławieństw w rezultacie czyjejś skruchy i prośby o przebaczenie, jak wspomniano w przypisie 3 powyżej. Jak wzmiankowaliśmy poprzednio w kilku miejscach, poza prawami Boga zawartymi w formie religii są również Boskie prawa życia. Pomyślność w obu światach wymaga posłuszeństwa wobec obojga tych rodzajów praw. Posłuszeństwo temu wcześniejszemu (religii) pomnaża się z sukcesem wynikającym z posłuszeństwa temu drugiemu (Boskie prawa życia). Jeśli zatem wierni są posłuszni temu drugiemu – jako dodatkowi do szczerej przynależności do religii – to zawsze i niechybnie odniosą zwycięstwo nad niewierzącymi. W każdym razie powinniśmy zawsze mieć na uwadze, że jakimkolwiek zostajemy obdarzeni dobrodziejstwem, to jest to środek służący poddaniu nas próbie i wymaga okazywania Bogu wdzięczności, wydawania własnych środków na rzeczy dozwolone pod względem religijnym i na sprawę Boga, na potrzebujących i na wychowywanie naszych dzieci, by stały się Jego dobrymi sługami. ↑
Słowa modlitwy Wysłannika, który wzywał swój lud ku Boskiej Inspiracji przez 950 lat, pokazują, jak ci niewierzący, którzy zostali potopieni w wodach Potopu, byli zatwardziali w swej niegodziwości, niewdzięczni i sprowadzeni na manowce. ↑
Historia Noego i jego ludu w różnych jej aspektach, zob. 7:59-72; 10:71-73; 11:25-48; 23:23-30; 26:105-122; 29:14-15; 37:75-80; 54:9-16 i odpowiednie przypisy. ↑