KORAN z interpretacją opatrzoną przypisami w języku polskim

Pobierz Koran [.pdf]

SURA 52

Koran > Suras > SURA 52

SURA 52

AT-TUR (GÓRA)

OKRES MEKKAŃSKI

Niniejsza sura, objawiona w Mekce i składająca się z 49 wersetów, bierze swą nazwę od słowa at-Tur (góra) w pierwszym wersecie. Zajmuje się reakcjami politeistów mekkańskich na objawienie Koranu i ukazuje sposób, w jaki sami się ośmieszyli. Podkreśla prawdziwość Dnia Sądu i to, że niewierni zostaną ukarani, a wierni będą nagrodzeni Rajem. Zwraca także uwagę na unicestwienie, jakie może dotknąć tych, którzy uparcie opierają się prawdzie.

W Imię Boga Miłosiernego, Współczującego!

  1. Na Górę (Synaj)
  2. I na Księgę zapisaną
  3. W rękopisach rozpostartych,
  4. I na Al–Bajt-ul -Ma’mur (Dom często odwiedzany),
  5. I na sklepienie (niebieskie) wzniesione wysoko,
  6. I na morze wypełnione (i gotowe do wylania),
  7. Kara twego Pana z pewnością się ziści[1].
  8. Nikt odwrócić jej nie zdoła.
  9. Tego Dnia niebiosa zachwieją się gwałtownie;
  10. A góry poruszą się niespokojnie, budząc strach.
  11. Biada tego Dnia tym, którzy negują (Boskie Przesłanie i Wysłanników) –
  12. Którzy zwykli się bawić, pochłonięci (tym, co próżne i marne):
  13. Owego Dnia zostaną siłą wepchnięci w Ogień Gehenny.
  14. „Oto Ogień, którego istnieniu zaprzeczaliście.
  15. Czyż to są czary (albowiem wyśmiewaliście Objawienie jako czary), czy też nie widzicie (i dla was to jest coś złudnego)?
  16. Znoście teraz cierpienie, jakiego przyczynia wam jego żar! Czy będziecie je znosić cierpliwie, czy też nie będziecie go znosić cierpliwie, to dla was obojętne. Spotyka was jedynie odpłata za wszystko to, co czyniliście (na tym świecie)”.
  17. Zaprawdę, bogobojni i pobożni będą przebywać w Ogrodach i blasku,
  18. Radując się wszystkim tym, czym obdarzy ich Pan (ze Swojej Łaskawości i jako odpłatą za ich dobre uczynki); i (z tego względu, że) ich Pan ocalił ich od kary Ognia Palącego.
  19. ‘Jedzcie i picie do woli w nagrodę za to, jak postępowaliście (na ziemi)’”.
  20. Będą spoczywać na tronach – ułożeni rzędami. A My damy im za małżonki czyste panny, o pięknych, dużych oczach.
  21. Tych, którzy uwierzyli i których potomstwo podążyło za ich wiarą, My połączymy z ich potomstwem (nawet jeśli wiara ich potomstwa nie będzie tak samo mocna, jak ich wiara) i nie zmniejszymy w niczym nagrody za ich uczynki. Każdy będzie się radował wedle swej zasługi[2].
  22. A My zaopatrzymy ich w owoce i mięso, posiłek za posiłkiem, tak jak sobie zażyczą.
  23. Tam oni będą sobie nawzajem przekazywać puchar, gdzie (będzie napój, z którego) nie rodzi się kłamliwa, niemądra rozmowa ani grzech.
  24. I będą im usługiwać chłopcy (tak czyści) jak ukryte perły.
  25. I będą się do siebie nawzajem przybliżać, zadając pytania (o ich sprawy w życiu doczesnym i o to, jak zostali dopuszczeni do Raju).
  26. Powiedzą: „Zaprawdę, my byliśmy wcześniej – pośród naszych rodzin – pełni obaw (niezwykle czuli na podążanie przez nasze rodziny Drogą Prostą).
  27. A potem Bóg obdarzył nas Swoją Łaską i ocalił od kary Ognia Palącego, przenikającego przez skórę.
  28. Oddawaliśmy przedtem (w życiu doczesnym) cześć tylko Jemu i jedynie Jego wzywaliśmy. Oto On jest Życzliwy, Współczujący (szczególnie wobec swoich wierzących sług)”.
  29. Dlatego (o, Wysłanniku, niestrudzenie) głoś i napominaj; z Łaski Boga – nie jesteś ani wieszczbiarzem, ani opętanym (przez dżiny) szaleńcem.
  30. Albo też mówią (o nim): „Poeta (opętany przez dżiny). Będziemy czekać, aż spadnie na niego jakieś nieszczęście”.
  31. Powiedz: „Czekajcie – ja jestem z wami pośród czekających (choć mam nadzieję na inny wynik oczekiwania)”.
  32. Czyż ich umysły popędzają ich ku temu (niewyobrażalnemu kłamstwu) albo też są ludźmi (nawykłymi do) buntu i występku?
  33. Albo mówią: „On go podrabia (a potem przypisuje Koran Bogu)? Zaiste, nie! Oni (głoszą takie twierdzenia, gdyż) nie ma w nich pragnienia wiary.
  34. (Skoro rzeczywiście sądzą, że taka Księga może zostać podrobiona), to niech ułożą rozprawę taką jak ta, jeśli są prawdomówni (w swoich twierdzeniach).
  35. Albo zostali stworzeni tak, że nic nie było przed nimi (albo z czegoś odmiennego od materii podstawowej dla całego stworzenia i znają rzeczy dla innych nieznane), albo to oni są stwórcami (samych siebie i mogą sami siebie utrzymywać przy życiu i postępować, jak im się podoba)?
  36. Albo może to oni stworzyli Niebiosa i Ziemię (i władza nad nimi do nich należy)? Zaiste, nie! Oni nie mają pewnej wiedzy (o stworzeniu, ludzkości i podstawowych faktach ich dotyczących).
  37. Albo może do ich dyspozycji są skarby twego Pana (i oni dają zaopatrzenie wszystkim istotom wedle swego uznania, wybierają, kogo zechcą na Wysłannika i zsyłają Księgę, jakąkolwiek zechcą)? Czy też może otrzymali władzę nad nimi (i mogą wymóc na Bogu zesłanie im takiego Posłannictwa i Wysłannika, które będą odpowiadać ich interesom)?
  38. Albo może posiadają drabinę (po której wspinają się do niebios i) podsłuchują (tajemnice niebiańskie, potwierdzające ich stanowisko przeciwne Wysłannikowi i Koranowi)? Niechaj zatem ich podsłuchujący dostarczą jakiś jasny dowód (dowodzący tego, co twierdzą, że posłyszeli).
  39. Czy też może (w swej niedorzeczności przypisujecie Mu potomstwo i) On ma córki (którymi wy w swej głupocie gardzicie), gdy tymczasem sami macie synów?
  40. Albo może ty (o Wysłanniku) prosisz ich o wynagrodzenie (za głoszenie im religii Boga), tak że ugniata ich ciężar długów?
  41. Albo może mają wiedzę o Niewidzialnym (i Najwyższej Tablicy – na wieki przechowywanej), tak że zapisują dekrety (decydujące o wszystkich zdarzeniach i ustalające dla innych sposób życia).
  42. Czy też oni zamyślają spisek (ażeby cię usidlić i zniweczyć twoje Posłannictwo)? To ci, którzy nie wierzą, są usidleni (knując spisek, ponieważ odmawiają sobie Bożych błogosławieństw w obydwu światach).
  43. A może macie innego boga poza Bogiem (do którego zwracacie się na próżno – by was żywił, wspomagał i ochraniał)?
  44. On jest Pełen Chwały (i wzniosłości) ponad tym, co Mu przydają jako współtowarzyszy. (Oni odrzucają prawdę tak uparcie, że) jeśliby zobaczyli spadający (na nich) płat nieba, to mówiliby: „To (jedynie) kawał spiętrzonych chmur!” (Oni bowiem nie są w stanie pojąć, że mogą zostać ukarani za swe zacięte zaprzeczanie).
  45. Przeto pozostaw ich, aż spotkają swój Dzień, kiedy to zostaną śmiertelnie porażeni.
  46. Dzień, w którym spiskowanie na nic im się nie zda, i nie doznają wspomożenia.
  47. Zaiste, dla tych, którzy popełniają największą niesprawiedliwość (nie wierząc, przydając Bogu współtowarzyszy albo buntując się przeciwko głoszeniu Jego Religii), przygotowana jest poza tą jeszcze inna kara, lecz większość z nich nie wie (o tym)[3].
  48. Czekaj więc cierpliwie na Sąd swego Pana, gdyż jesteś na Naszych Oczach (pod Naszą opieką), i głoś chwałę swego Pana, gdy wstajesz (do modlitwy);
  49. I głoś Jego chwałę także nocą oraz przy zachodzie gwiazd.

  1. Koran zwraca uwagę na wiele niezwykle ważnych zjawisk we wszechświecie, życiu ludzkim i dziejach, aby podkreślić nieuchronność nadejścia Ostatniego Dnia. W ten sam sposób, co stworzenie wszechświata, zmiany i wstrząsy, jakich doświadczał i doświadcza, zmiany dni, miesięcy, pór roku, lat i stuleci – wszystko to daje świadectwo o nadejściu Ostatniego Dnia. Tak samo księgi objawione w ciągu dziejów Człowieka informują nas o jego nadejściu. Poświadcza to również nauka (zob. Ali Ünal, The Resurrection and the Afterlife, 57-94). Wzmiankując Górę, Koran odnosi się zarówno do Góry Synaj, gdzie otrzymał Torę Prorok Mojżesz, jak i do innej góry (an-Nur), gdzie zaczął otrzymywać Koran Prorok Muhammad. Poprzez Księgi zapisane, nawiązuje do objawionych Ksiąg Boga, takich jak Tora i Koran. Zapisane Księgi mogą także oznaczać zapis czynów ludzkich, który zostanie rozwinięty w Dniu Sądu Ostatecznego. Bajt al-Ma’mur odnosi się zarówno do Ka’by, która jest stale nawiedzana przez ludzi i anioły, jak i do swego niebiańskiego odpowiednika, okrążanego i odwiedzanego przez anioły. Odnosi się także do Objawienia Koranu, gdyż według pewnych komentatorów, był on najpierw zesłany w swej całości (zob. sura 44, przyp. 1). Ostatniego Dnia niebiosa zostaną podzielone i wszystkie morza – cała masa wody zalęgająca świat zostanie wprawiona we wrzenie. Dlatego wszystkie zjawiska, do których nawiązuje tych sześć wersetów, odnoszą się do Dnia Ostatniego i ze względu na to przysięgi na nie kończą się stwierdzeniem o jego nieuchronnym i już postanowionym nadejściu. ↑

  2. Bóg w Raju połączy rodziców z ich wierzącym potomstwem, nawet jeśli wiara i uczynki dzieci nie będą tej samej rangi, co uczynki i dokonania rodziców. To będzie dodatkowe błogosławieństwo dla wiernych. Jednakże nie każdy będzie się radował Rajem w tym samym stopniu, chociaż będzie ze swoimi bliskimi w tym samym miejscu. Każda osoba będzie doznawać dobrodziejstw Raju w zależności od poziomu swej wiary i uczynków.

    Niniejszy werset nawiązuje też do tego, że – jak wskazuje werset 56:10-14 – szczególnie na początku nowego momentu wiary, ci, którzy przyjmują wiarę jako pierwsi, mają (ogólnie rzecz ujmując) większą wartość w oczach Boga i doznają błogosławieństw Raju w większym stopniu. Oni prześcignęli innych w wierze i wspierali sprawę Boga wówczas, gdy było to najtrudniejsze, nie szukając ziemskiej korzyści, i wycierpieli więcej niż ci, którzy przyszli po nich. ↑

  3. Dzień wspomniany w wersecie 45 może odnosić się do dnia, kiedy przywódcy niewierzących zostaną śmiertelnie porażeni na tym świecie (tak jak Kurajszyci zostali zabici w bitwie pod Badr) lub podczas innej katastrofy, albo też do ogólnego Unicestwienia.

    Toteż inna kara wspomniana w wersecie 47 jest zarówno karą, jaką będą musieli wycierpieć w życiu doczesnym, aby okazać skruchę, jak i karą grobu, trwającą aż do Dnia Zmartwychwstania. ↑