SURA 41

FUSSILAT (SZCZEGÓŁOWO WYJAŚNIONE)

OKRES MEKKAŃSKI

Niniejsza sura, składająca się z 54 wersetów, została objawiona w Mekce po konwersji Hamzy, wuja Proroka, a przed przyjęciem islamu przez Umara, niech Bóg będzie z niego zadowolony. Nazwa pochodzi od słowa fussilat w trzecim wersecie, które oznacza „ułożone w kolejności i wyraźnie wyartykułowane”. Nazywana jest także Ha. Mim Sadżda. Wspomina pewne atrybuty Koranu i niektóre z przyczyn jego objawienia. Opisuje również naturę Proroctwa i Objawienia. Zwraca uwagę na dowody Bożej Jedności we wszechświecie, tragiczny koniec niektórych ludów starożytnych, które podważały Boże Objawienie, i nagrody, jakie otrzymają wierni.

W IMIĘ BOGA MIŁOSIERNEGO, WSPÓŁCZUJĄCEGO!

Ha. Mim.
(Oto) Księga zsyłana w częściach od Miłosiernego (który obejmuje Swym Miłosierdziem wszystkie istoty), Współczującego (który okazuje szczególne Miłosierdzie wierzącym).
Księga, której wersety zostały wyraźnie wyartykułowane i wyjaśnione (i są ułożone w kolejności), Koran w języku arabskim dla ludzi, którzy mają wiedzę (i potrafią docenić doskonałość jego języka).
(Zsyłany jako) zwiastun radosnych wieści (o nagrodzie za wiarę i prawość) i jako ostrzeżenie (przed skutkami zbłądzenia)^[1]. Jednak większość z nich (mieszkańców Mekki) się odwraca i nie słucha (wewnętrznie przeciwna i głucha na jego doskonałość).
Oni mówią: „Nasze serca przysłonięte są przykryciem przed tym, do czego nas wzywasz, a w naszych uszach jest głuchota, a pomiędzy nami i tobą jest zasłona. Rób zatem (co jest w twojej mocy) i my będziemy czynić (tak jak chcemy)”.
Powiedz: „Ja jestem jedynie śmiertelnikiem, jak wy. Zostało mi jednak objawione, że wasz Bóg jest Bogiem Jedynym. Obierzcie zatem prostą ścieżkę ku Niemu (we właściwej wierze i posłuszeństwie) i proście Go o przebaczenie (waszych grzechów)”. Biada tym, którzy przydają (Mu) współtowarzyszy,
Tym, którzy nie rozdają ze swych majątków (na dobroczynne datki dla biednych i potrzebujących) i nie wierzą w życie ostateczne.
Tymczasem dla tych, którzy wierzą i czynią dobre, prawe dzieła – zaiste, dla nich to jest nagroda trwała i niezmierna.
Powiedz: „Czyż wy nie wierzycie w Tego, który stworzył Ziemię w ciągu dwóch dni^[2], i (ze względu na tę niewiarę) przydajecie Mu równych (jako bóstwa, panów i przedmioty czci)?” Oto jest Pan światów.
On umieścił na niej (na ziemi) mocne góry, wznoszące się ponad nią i obdarzył ją błogosławieństwem, i wyznaczył jej zaopatrzenie w sprawiedliwej mierze (które można otrzymać) w ciągu czterech okresów, w taki sposób, by zaspokoić żywotne potrzeby wszystkich rzeczy i istot, które szukają u Niego swego zaopatrzenia.
I zwrócił się (Swą Wiedzą, Wolą, Władzą i Łaską) ku niebu, gdy ono było chmurą (gazów), i nakazał jemu i Ziemi: „Przybywajcie obydwoje dobrowolnie albo pod przymusem!” One powiedziały: „Przybywamy w dobrowolnym posłuszeństwie”^[3].
On je zatem ukształtował (– chmury cząsteczek gazowych, które wówczas istniały w miejscu nieba) w siedem niebios w ciągu dwóch dni i tchnął w każde z niebios ich zadanie. I My ozdobiliśmy najniższe niebiosa (niebiosa świata) lampami (gwiazdami) i strażą (przed wszelkimi szatanami, które by chciały wykraść aniołom informację o tym, co Niewidzialne)^[4]. Taka jest decyzja Potężnego, Pełnego Chwały, którego Moc nieodparta, Wszechwiedzącego^[5].
Jeśli odwracają się z odrazą, to (mów do nich): „Ja ostrzegałem was przed karą, uderzającą jak błyskawica (która dotknęła lud Ad i Samud).
Kiedy przybyli do nich wysłannicy (posłani do każdego z tych ludów ze wszystkimi dowodami prawdy) ze wszystkich stron, głosząc: „Nie czcijcie nikogo, poza Bogiem!”, oni powiedzieli: „Gdyby było wolą naszego Pana (posłać nam wysłanników, którzy by nas ostrzegali), to z pewnością posłałby aniołów. Toteż nie wierzymy w to, z czym (jak twierdzisz) zostałeś posłany”.
A co do Adyjczyków, to zachowywali się na ziemi w sposób zuchwały i byli prześladowcami – wbrew wszelkiemu prawu, i mówili: „Któż może być mocniejszy od nas?” Czyż oni nie widzieli, że Bóg, który ich stworzył, jest od nich mocniejszy? A jednak uparcie odrzucali nasze znaki i Objawienia.
Wysłaliśmy więc przeciwko nim gwałtowny huragan w dni nieszczęścia i sprawiliśmy, że zakosztowali kary hańbiącej w życiu tego świata, a przecież (trzeba pamiętać, że) kara w Wieczności jest bardziej upokarzająca. I oni nie uzyskają pomocy (dla jej uniknięcia).
Co do Samudytów, to wskazaliśmy im (prostą ścieżkę) przewodnictwa, lecz oni woleli ślepotę od przewodnictwa. Przeto pochwyciła ich kara poniżająca, jakby błyskawica (Sa’iqa) ze względu na to, co dla siebie (zgromadzili) zarobili.
A My ocaliliśmy tych, którzy uwierzyli i tych, którzy stale unikali grzechu – pełni bogobojności i oddania wobec Boga.
I (wspomnij) dzień, kiedy zostaną wskrzeszeni (ze swoich grobów) nieprzyjaciele Boga i zgromadzeni dla Ognia: zostaną skierowani (do miejsca rozrachunku) w grupach,
A kiedy do niego dojdą, ich uszy i oczy, a także skóra – będą świadczyć przeciwko nim, ze względu na to wszystko, co zwykli byli czynić.
Zapytają swoje skóry: „Dlaczego składacie świadectwo przeciwko nam?” One odpowiedzą: „Dał nam mowę Bóg, który sprawia, że każda rzecz mówi^[6]. To Ten, który stworzył was po raz pierwszy, i do Niego zostaniecie sprowadzeni”.
I gdy (grzesząc) usiłowaliście się ukryć, to zawsze musieliście rozważyć to, że wasze uszy, wasze oczy i skóra będą pewnego dnia składać przeciwko wam świadectwo. Myśleliście jednak, że Bóg nie wie o większości tych rzeczy, które zwykliście czynić^[7].
To przypuszczenie, które żywiliście o waszym Panu, przywiodło was ku zatraceniu, i znaleźliście się pomiędzy przegranymi.
Jeśli oni to zniosą (albo nie zniosą tego), to i tak Ogień będzie dla nich wiecznym miejscem zamieszkania. Jeśli (nawet) proszą o łaskę (ocalenia z tego albo nie proszą o nią), to wciąż nie są spomiędzy tych, którym zostanie okazana łaska (i zostanie okazane ocalenie).
(Z tego powodu, że przedkładali niewiarę i grzeszność ponad wiarę i pobożność), My wyznaczyliśmy im towarzyszy (o szatańskim usposobieniu, nie zaś prawych), którzy upiększają ich przeszłość (dawne uczynki) i ich teraźniejszość (intencje), aby znaleźli w nich upodobanie. A słowo (wyrok skazujący) na społeczności dżinów i ludzi przed nimi (które były tak samo pogrążone w nieprawości), stało się również ich udziałem. Zaiste, oni są zgubieni.
Ci, którzy nie uwierzyli, mówią: „Nie wsłuchujcie się w Koran, lecz wywołujcie własnymi słowami hałas (podczas jego recytacji), byście odnieśli nad nim zwycięstwo”.
My jednak z pewnością sprawimy, że ci, którzy nie wierzą, skosztują kary surowej, i odpłacimy im za najgorsze z tych rzeczy, które czynią^[8].
Oto odpłata dla nieprzyjaciół Boga – Ogień (piekielny). W nim będą mieć mieszkanie na wieki, gdyż zasłużyli sobie na odpłatę za to, że uparcie odrzucali nasze znaki i Objawienia.
(Wchodząc do Ognia) niewierzący powiedzą: „Panie nasz! Pokaż nam tych zarówno spośród dżinów, jak i ludzi, którzy nas zwiedli ku zbłądzeniu, abyśmy ich zdeptali, oni bowiem będą pośród najbardziej upokorzonych!”
Co się zaś tyczy tych, którzy mówią: „Panem naszym jest Bóg”, a potem idą Prostą Ścieżką (w wierze, myślach i działaniach) bez zbłądzenia – zstępują na nich co jakiś czas aniołowie (w tym świecie, jako chroniący ich towarzysze, a także w życiu wiecznym – z przesłaniem:) „Nie lękajcie się ani nie smućcie, lecz cieszcie się radosnymi wieściami o Raju, który został wam obiecany.
My jesteśmy waszymi przyjaciółmi i pomocnikami w życiu ostatecznym, tak jak byliśmy nimi w życiu doczesnym. Będziecie tam mieć wszystko, czego zapragną wasze dusze, i wszystko, o co poprosicie.
Gościnny podarunek od Tego, który jest Przebaczający, Współczujący”^[9].
Czyja mowa jest lepsza, aniżeli tego, który wzywa do Boga i dokonuje dobrych, prawych czynów, i mówi: „Zaprawdę, ja jestem spośród muzułmanów (całkowicie poddanych Bogu)?”
Dobro i zło nigdy nie mogą się równać. Odpędzaj zło przy pomocy tego, co lepsze (lub najlepsze)^[10]. I zobacz: ten, od którego odgradzała cię nienawiść, stał się bliskim przyjacielem.
I nikomu nie będzie dane tego osiągnąć (tak wielkiej cnoty), oprócz tych, którzy są cierpliwi (w przeciwnościach i wytrwali w walce z pokusami swej zmysłowości i Szatana), i nikomu nie będzie dane tego osiągnąć, oprócz tych, którzy mają wielki udział w ludzkiej doskonałości i cnotach.
A jeśli pojawi się w tobie podszept szatański (podczas wykonywania twego posłannictwa, w czasie modlitwy albo w życiu codziennym), to natychmiast szukaj schronienia u Boga. On jest Tym, który wszystko słyszy, jest Wszechwiedzący.
A pośród Jego znaków (prowadzących do Jego absolutnej Jedności) są noc i dzień, słońce i księżyc (oraz wszystkie inne zjawiska i obiekty dostrzegalne we wszechświecie). Nie padajcie na twarz, oddając hołd słońcu albo księżycowi, lecz padajcie na twarz, oddając cześć Bogu, który je stworzył, o ile rzeczywiście Jego czcicie.
Jeśli oni są zbyt zadufani w sobie (by oddawać cześć tylko Jemu), to ci, którzy znajdują się w Obecności twego Pana (aniołowie i Jego szczere sługi spomiędzy ludzi i dżinów), wychwalają jedynie Jego nocą i dniem i są (w tym) niezmordowani.
I pośród jego znaków jest ten: widzisz ziemię leżącą odłogiem i jałową; lecz kiedy zsyłamy na nią wodę, ona porusza się i nabrzmiewa (życiem). On, który ją ożywia, jest z pewnością Tym, który wskrzesi zmarłych do życia. Zaprawdę, On ma pełną władzę nad każdą rzeczą.
Z pewnością ci, którzy schodzą z prostej ścieżki co do naszych znaków (w przyrodzie i w życiu) i Objawień^[11], nie są przed nami ukryci. Kto jest w lepszej sytuacji – ten, który jest wrzucony w Ogień, czy też ten, który przybywa bezpieczny w Dniu Zmartwychwstania? Czyńcie, cokolwiek zechcecie, On z pewnością widzi dobrze wszystko to, co czynicie.
Ci, którzy nie wierzą w to Napomnienie (Koran), kiedy do nich przychodzi (są pośród tych, którzy będą wrzuceni do Ognia). Gdyż z pewnością jest to księga wspaniała, niezbita.
Kłamstwo nigdy nie będzie mieć do niej dostępu – ani z przodu, ani z tyłu (ani poprzez argumenty oparte na współczesnej filozofii, ani ataki wywiedzione z wcześniejszych Pism)^[12]. (To jest) Księga zsyłana w częściach przez Jedynego, Mądrego, Godnego Wszelkiej Chwały (do którego należy wszelka chwała i wdzięczność).
Mówią tobie tylko to, co (niewierzący) mówili wysłannikom przed tobą. Twój Pan jest zaiste Tym, który włada przebaczeniem i bolesną odpłatą.
Jeślibyśmy go uczynili Koranem w obcym języku, to ci (którzy go teraz odrzucają) powiedzieliby z pewnością: „O, gdyby tylko jego wersety wyartykułowano wyraźnie i wyjaśniono! Dlaczego obcy język i Arab (mający głosić to Arabom)? Powiedz: „(To nie jest księga, której moc lub cel są ograniczone do języka). Dla tych, którzy wierzą, jest to przewodnictwo i uzdrowienie (dla ich serc i umysłów, i wszystkich ich zmysłów)”. Jednak ci, którzy nie wierzą, ci są głusi i dla nich jest niedostrzegalny. Oni są (jak ludzie) wzywani z oddali (a wezwanie nie dociera do ich uszu i oczu).
Zaiste, My daliśmy Mojżeszowi Księgę, i pojawiły się co do niej niezgodne poglądy (tak jak i twój lud, o Wysłanniku, mówi rozbieżne rzeczy o Księdze, którą ci objawiamy). I gdyby nie dekret już wydany przez twojego Pana, odraczający ostateczny osąd aż do wyznaczonego terminu, to, doprawdy, zostałoby już rozsądzone pomiędzy nimi^[13]. Oni (jednak) żywią niepewność co do niej (co do Koranu i swojego nastawienia wobec niego).
Kto czyni dobre, prawe dzieła, to czyni je dla swego własnego dobra; a kto czyni zło, to czyni je na własną szkodę. Pan wasz nie czyni nigdy najmniejszej krzywdy swoim sługom.
Jedynie do Niego należy wiedza o Godzinie Ostatniej. Żaden owoc nie wydobywa się ze swojej otoczki ani też żadna istota żeńska nie staje się brzemienna, ani nie porodzi, jak tylko za Jego Wiedzą. A tego Dnia On zawoła do nich: „Gdzież teraz są ci (o których głosiliście, że to) Moi współtowarzysze?” Oni na pewno powiedzą: „My oświadczamy ci, że nikt spośród nas nie może poświadczyć (tego fałszywego twierdzenia)”.
A ci, których (oni uczynili bóstwami i) wzywali, na pewno ich zawiodą. Przeto oni będą mieć pewną wiedzę o tym, że nie ma dla nich ucieczki.
Człowieka nigdy nie nuży prośba o (to, co uważa za) swoje własne dobro. Kiedy jednak nawiedza go zło, to traci wszelką nadzieję i popada w rozpacz^[14].
Doprawdy, kiedy My (z Naszej łaskawości) damy mu posmakować Miłosierdzia od Nas, po tym, jak dotknęła go jakaś męka, on powie na pewno tak: „Ono mi się należy (i mogę nim rozporządzać, jak mi się podoba) i nie sądzę, by Godzina Ostatnia kiedykolwiek nadeszła (i żebym miał zdawać sprawę z mego postępowania). Nawet jeśli (nadejdzie i) będę sprowadzony do mojego Pana, z pewnością znajdę u Niego to, co najlepsze (ponieważ uważam, że zawsze zasługuję na to, co najlepsze)”. My bez wątpienia sprawimy, że niewierzący pojmą wszystko to, co czynią (i wezwiemy ich do zdania rachunku), i niewątpliwie dotkniemy ich karą bolesną.
Kiedy obdarzamy człowieka łaskami, to on się wycofuje i odwraca (od swego Pana). Kiedy zaś dotyka go jakieś zło, to on ucieka się do długich modłów.
Mów: „Powiedzcie mi, jeśli to (Koran) pochodzi od Boga i po tym, jak (wy wiedząc o tym) w to nie uwierzyliście, to kto bardziej zbłądził, aniżeli ten, który jest w wielkim odszczepieństwie (odłączając się od prawdy)?
My ukażemy im Nasze znaki oczywiste (dowody) na horyzontach wszechświata i w nich samych, aż stanie się dla nich jasne, że to (Koran) jest rzeczywiście prawdą^[15]. Czy to nie wystarcza (jako dowód), że twój Pan jest świadkiem wszystkich rzeczy (tak jak wszystkie rzeczy świadczą o nim)?^[16]
Zaprawdę, oni (celowo) żywią wątpliwości co do spotkania z Bogiem (gdyż na próżno oczekują, że unikną rozliczenia za swoje czyny, i dlatego odmawiają wiary w Koran). Zaiste, On jest tym, który obejmuje wszystkie rzeczy (Swą Wiedzą i Mocą).

Wersety 2-4 wspominają pewne atrybuty Koranu:

Nie da się go podrobić.

Jest Księgą.

Został zesłany w częściach.

Poza innymi atrybutami, Boskie miłosierdzie i współczucie odbijają się w Koranie i dlatego jest miłosierdziem dla całego stworzenia, a szczególnie dla wiernych.

Jego wersety są ułożone w kolejności, bez żadnego zamieszania i są wyraźnie wyartykułowane.

To jest Księga, która jest – i powinna być, recytowana wyraźnie.

Jest w języku arabskim i dlatego język arabski stanowi jej zasadniczy aspekt.

Aspekty Koranu, jako Księgi, mogą szczególnie łatwo wyodrębnić ci ludzie, którzy mają wystarczającą znajomość języka.

Głosi radosne wieści o jasnej przyszłości i wiecznym szczęściu – tym, którzy wierzą i czynią dobre, prawe dzieła.

Ostrzega tych, którzy zeszli z prostej ścieżki, o konsekwencjach podążania błędną drogą (Suat Yıldırım, 476).

To, że Koran został objawiony w języku arabskim, nie oznacza, iż jego przesłanie nie jest uniwersalne. Już na wczesnym etapie głoszenia swojej misji w Mekce Wysłannik Boży oświadczył, że jego przesłanie było pomyślane dla wszystkich: „O, ludzie! Oto ja jestem dla was wszystkich Wysłannikiem Boga, Tego, do którego należy Władza nad Niebiosami i Ziemią” (7:158). Powiedz: Bóg: świadek pomiędzy mną a wami; i dla mnie jest objawiany ten Koran, bym mógł przy jego pomocy ostrzegać was i tych wszystkich, do których on dotrze (6:19). ↑
Jak zostało stwierdzone w surze 7, przyp. 11, pojęcie dnia (jaum) w Koranie stanowi relatywną jednostkę czasu. Może ona oznaczać tutaj dwa poziomy albo epoki, z których jedna odnosi się do rozdzielenia się pierwotnej materii stworzenia na niebiosa i ziemię (21:30), a druga – do ukształtowania ziemi i przygotowania jej do życia (13:3, 79:30-33). ↑
Niektórzy bardziej współcześni badacze (np. Nurbaki, 13-24) wnioskują z tego wersetu, że:

Koran wskazuje na to, iż występuje pewna trudność we współpracy nieba i Ziemi. Jak wiadomo, molekuły i atomy w atmosferze usiłują uciec w przestrzeń, podczas gdy ziemia stara się je przyciągnąć i utrzymać. Dla ukształtowania się atmosfery ruchy, które nadają moc uciekającym molekułom, muszą zostać zrównoważone przez grawitacyjne przyciąganie ziemskie. To jest warunek prawie niemożliwy do spełnienia. Z punktu widzenia geofizyki, te ekstremalne warunki wymagają zachowania trzech rodzajów równowagi:

temperatury atmosferycznej,

proporcjonalnego przyciągania grawitacyjnego po stronie Ziemi,

nienaruszania tej równowagi przez różne energie promieniujące, przychodzące z przestrzeni kosmicznej.

Koran wszystkie te fakty wyraża następująco: „Przybywajcie obydwoje dobrowolnie albo pod przymusem!” To, że prawie niemożliwe do spełnienia warunki zostały wypełnione jedynie dzięki mocy Boga, zostało wskazane w stwierdzeniu: „One powiedziały: Przybywamy w dobrowolnym posłuszeństwie”. ↑
Wyjaśnienie – zob. sura 15:16-18, przyp. 5, sura 37:6-7, przyp. 3 i sura 67:5, przyp. 4. ↑
Odnośnie do stworzenia Niebios i Ziemi i znaczenia siedmiorga Niebios, zob. 2:29, przyp. 27. ↑
Jak wskazano w wersecie a życiem autentycznym jest Dom na Tamtym Świecie i jak to wyjaśniono w przypisie 4 do 25:12, Koran stanowi, że wszystko w Domu na Tamtym Świecie będzie żywe. W związku z tym każda część istoty ludzkiej będzie składać świadectwo za nią lub przeciwko niej. Ograniczenie składania świadectwa do skóry w wersecie następuje dlatego, że skóra stanowi granicę pomiędzy żywym stworzeniem a światem wokół niego. Stanowi również linię graniczną pomiędzy danym stworzeniem i innymi stworzeniami a światem. Dlatego jest miejscem wszelkiego kontaktu, dobrego lub złego. Jest medium, gdzie wszelkie tego typu kontakty są zapisywane (my dostrzegamy w tym świecie jedynie skrajne przypadki, które pozostawiają blizny na skórze), toteż skóra jest doskonałym świadkiem. ↑
Mówiąc: Myśleliście jednak, że Bóg nie wie o większości tych rzeczy, które zwykliście czynić, zamiast: Przypuszczaliście, że Bóg nie wie tego, co wy zwykliście czynić, oznacza, że wierzyli oni w Boga jako Istotę Najwyższą, posiadającą wiedzę, lecz działali nierozważnie, jak gdyby nie przyjmowali tego, że Bóg ma wiedzę o większości tych rzeczy, które czynili, albo w rzeczywistości nie wierzyli we wszechobejmującą naturę Boskiej Wiedzy. ↑
Najgorszą rzeczą, jaką czynią niewierzący, jest z pewnością niewiara, dlatego Bóg najpierw ukarze ich za niewiarę. Werset ma na celu mocne zniechęcenie do niewiary. ↑
Raj jest miejscem absolutnej czystości. Ci, którzy tam wejdą, wejdą całkowicie oczyszczeni. Raj będzie miejscem pełnym czystych błogosławieństw, z których jego mieszkańcy będą całkowicie zadowoleni. ↑
To znaczy odpędzać kłamstwo za pomocą prawdy; nie czynić krzywdy w odpowiedzi na krzywdę; i postępować właściwą ścieżką, podejmując słuszne środki dla osiągnięcia właściwego celu. Taka jest zasada islamskiej moralności oraz głoszenia islamu. Poza tym muzułmanin ma wybaczać to, co zostało mu uczynione, i odpowiadać tym, co najlepsze. ↑
Zejście z właściwej ścieżki w odniesieniu do znaków Boga w przyrodzie i życiu może nastąpić na wiele sposobów. Dwa z nich to: czynienie przedmiotem kultu któregoś ze znaków, jak słońce, księżyc, gwiazdy, istoty ludzkie albo dżiny; lub uczynienie z nich środka negowania Boga jako ich Stwórcy i Władcy, co usiłuje robić nowoczesny materializm w swoim „naukowym” podejściu. Zbłądzenie w odniesieniu do Objawienia albo Boskich Pism może również mieć miejsce na różne sposoby. Jeden z nich to zniekształcanie ich znaczenia, nadużywanie ich dla osiągnięcia ziemskich korzyści, dokonywanie w nich zmian, interpretowanie w sposób arbitralny i bez oparcia na prawdziwej wiedzy. ↑
Jeśli spojrzymy na Koran szczerym sercem, to zobaczymy, że jego sześć stron jest tak wspaniałych i przejrzystych, że nie może go przeniknąć żadna ciemność ani przewrotność, wątpliwość, podejrzenie ani oszustwo. Nie ma także szczeliny, przez którą takie rzeczy mogłyby przeniknąć do sfery jego czystości. Nad nim jest pieczęć cudowności, pod nim dowód, za nim – punkt wsparcia: Boże Objawienie, przed nim – szczęście w obu światach. Po jego prawicy – zapytywanie ludzkiego rozumu o jego prawdę i zapewnienie jego potwierdzenia, a po lewicy – wezwanie ludzkiego sumienia do zaświadczenia o jego prawdzie i poddania się mu. Wewnątrz Koranu zawarte jest czyste przewodnictwo od Miłosiernego, a na zewnątrz – światło wiary (zob. The Words, „the 22nd Word”, 321). ↑
Rozkaz, o którym mowa, znajduje się w 2:36 i 7:24: Tam, na Ziemi (gdzie zostaliście wyznaczeni na namiestników), będzie dla was miejsce pobytu i zaopatrzenie aż do oznaczonego czasu. ↑
To jest typowe dla osób, które nie wierzą w Boga jako Stwórcę wszystkiego, co dobre i złe, i w Boskie Przeznaczenie. Taka osoba skupia się jedynie na życiu tego świata, w pogoni za jego radościami, i przypisuje wszystko swojej własnej wiedzy i zdolnościom, zgodnie z „prawem” przyczyny i skutku; kiedy czuje, że nie ma już środków do osiągnięcia czegoś, popada w całkowitą rozpacz. Tymczasem wierny nigdy nie traci nadziei, gdyż wierzy, że to Bóg stwarza środki do osiągnięcia jakiegoś celu i zawsze może stworzyć nowy środek, kiedy stary zawiedzie. Wierny wie też bez wątpienia, że Bóg jest Stwórcą wszystkich rzeczy, dobrych i złych, i że zło wynika z jego własnego wyboru. Jeśli nie może czegoś osiągnąć, to uważa, że popełnił błąd przy próbie osiągnięcia tego albo że Bóg nie chce, by to osiągnął, gdyż nie jest to dla niego dobre. ↑
To zdanie ma kilka implikacji: politeiści mekkańscy z pewnością będą twierdzić, że sprawdzą się wieści o Koranie i Wysłanniku co do przyszłości. Także wszystkie inne zdarzenia potwierdzą prawdę Koranu i wezwanie Wysłannika, tak że mekkańscy niewierzący zaświadczą o tym.

Rozwój nauk „przyrodniczych” i nauk, które badają ludzką fizjologię, potwierdzi zasady islamu, a w szczególności Boskie Istnienie i Jedność. Dlatego niemal wszystkie istoty ludzkie będą musiały wyznać prawdę Koranu i Posłannictwa Proroka Muhammada, niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo.

Poza nauką, także historia powszechna pokaże w jasny sposób, że Koran jest prawdą, i obietnica dana w 24:55 sprawdzi się dla wiernych u końca czasu, tak jak sprawdziła się dla wiernych za czasów Wysłannika. ↑
Oznacza to, że Bóg widzi, słyszy i jest świadom wszystkich rzeczy i zdarzeń. Wszystkie rzeczy i zdarzenia zaświadczają, iż jest On Jedynym Stwórcą, Bogiem, Panem (Żywicielem, Obrońcą), Zaopatrującym i Władcą. W każdej rzeczy i zdarzeniu są jasne znaki, wskazujące na Niego poprzez Jego Imiona i Atrybuty. Dla tego, którego serce nie jest martwe lub zapieczętowane, którego oczy nie są zaślepione i którego uszy nie są głuche z powodu uprzedzeń, grzechów, niesprawiedliwości i arogancji, Jego istnienie jest bardziej oczywiste niż cokolwiek innego. ↑