ISLAM: ORYGINALNY BOSKI WZÓR, WEDLE KTÓREGO ZOSTAŁA STWORZONA LUDZKOŚĆ

Bóg stworzył wszechświat, aby On mógł być znany i uznawany we wszystkich Swoich Imionach i Atrybutach i aby Jego stworzenie zawierało jedną istotę, która ma wolną wolę, czyli człowieka. Wśród wszystkich stworzeń (oprócz dżinów) tylko ludzie, bardziej niż jakikolwiek inny gatunek, mogą objawiać Boskie Imię Mającego Wolę, a Jego Imiona Wszechwiedzącego i Mówiącego. Oznacza to, że ludzkość wyróżnia się spośród innych stworzeń wolną wolą, większą wiedzą i bardziej wyrazistym i wyrafinowanym sposobem komunikacji. Bóg wyposażył nas w wiedzę o rzeczach („nazwach”) i uczynił nas Swoim namiestnikiem do sprawowania rządów na ziemi zgodnie z Jego prawami. To, że mamy wolną wolę oznacza, że musimy dokonywać wyborów, a życie każdego człowieka składa się z dokonywania wyboru pomiędzy tym, co dobre, a tym, co złe.

Bóg wyposażył ludzkość w trzy zasadnicze  umiejętności o znaczeniu fundamentalnym dla naszego przetrwania i wykonywania funkcji Jego namiestnika: pragnienie płci przeciwnej, potomstwa, środków do życia i własności; gniew i zdecydowanie w obronie i walce; a także rozum i intelekt. Jesteśmy w tym życiu ziemskim poddawani próbie, byśmy mogli rozwijać swój potencjał i stawać się intelektualnie i duchowo doskonali, tak by zasłużyć na szczęście wieczne. Z tego powodu i po to, byśmy potrafili się rozwijać materialnie, duchowo i naukowo, Bóg nie ograniczył nam tych zdolności, ale ustanowił zasady, tak byśmy wykorzystywali swoje zdolności w pewnych granicach. Dzięki temu możemy wznosić się ku doskonałości.

Zgodnie z nauką islamu, szczęście człowieka zależy od dyscyplinowania zdolności w taki sposób, byśmy mogli doprowadzić do życia harmonijnego i pokojowego zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i zbiorowym. Jeśli owe zdolności pozostają niezdyscyplinowane, to mogą prowadzić ludzi ku niemoralności, zabronionych stosunków płciowych, niedozwolonego zarobkowania, tyranii, niesprawiedliwości, oszustwa, kłamstwa i innych występków. Aby zapobiec powstawaniu chaosu i cierpienia, musimy poddać się prawu, które nas poprowadzi prostą ścieżką i ureguluje nasze wspólne sprawy. Jeden człowiek nie powinien akceptować władzy innego człowieka, takiego przecież samego jak on, i nie może być zmuszany do tego. A skoro nawet cała ludzkość nie jest w stanie odkryć precyzyjnych kryteriów i reguł, które by zapewniły szczęście indywidualne i zbiorowe w obu światach, to rodzaj ludzki potrzebuje wszechstronnego intelektu i wskazówek spoza ludzkiego rozumu i doświadczenia, ku którym mógłby się zwrócić i które mógłby swoją wolną wolą zaakceptować. Te wskazówki i przewodnictwo zawarte są w Religii, objawionej i udoskonalonej przez Boga za pomocą Swoich Proroków – w islamie.

Wszyscy Prorocy przybyli z tą samą zasadą wiary: wiarą w Istnienie Boga i Jego Jedność, ostateczne zniszczenie świata, Zmartwychwstanie i Sąd Ostateczny, Proroctwo i we wszystkich Proroków bez różnicy pomiędzy nimi, wszystkie Boskie Pisma, aniołów, Boskie Przeznaczenie i Dekret (zawierający wolną wolę człowieka). Oni wzywali ludzi do czczenia Jednego Boga, głosili i popierali cnotę moralną i potępiali występki. Różnice w szczegółach zasad i nakazów związane były z poziomem rozwoju naukowo-intelektualnego, społecznego, ekonomicznego i stosunków politycznych, jakie istniały w tamtym czasie, i także z tego względu wcześniejsi Prorocy przed Prorokiem Muhammadem, pokój z nim, zostali wysłani do swoich ludów i do swojej własnej epoki. Prorok Muhammad jednakże przybył w czasie, kiedy ludzkość stała na progu nowej ery, kiedy nie było już potrzeby przyjścia następnego po nim Proroka, a zatem został posłany do całej ludzkości aż do Dnia Ostatecznego. Z Prorokiem Muhammadem islam, Religia, którą wybrał Bóg dla rodzaju ludzkiego i posłał z każdym Prorokiem, została udoskonalona i zyskała formę uniwersalną. Tak więc bycie muzułmaninem oznacza wiarę we wszystkich poprzednich Proroków i wcześniejsze, oryginalne Pisma Święte.

Wiara, istota religii, nie jest tylko prostym potwierdzeniem opartym na imitacji. Ma stopnie i etapy rozwoju, podobnie jak nasienie drzewa, które stopniowo przekształca się w pełni dorosłe, owocujące drzewo. Religia zawiera tak dużo prawd odnoszących się do Imion Boga i rzeczywistości zawartych we wszechświecie, że najdoskonalsza ludzka wiedza i cnota ze wszystkimi ich poziomami i etapami rozwoju są jedynie przekonaniem. Wiara ma tak wiele poziomów i etapów swojej manifestacji, ile jest Boskich Imion. Ci, którzy osiągają poziom całkowitej pewności wiary, wynikający z bezpośredniej obserwacji prawd, na których oparta jest wiara, mogą badać wszechświat jako swego rodzaju Boskie Pismo.

Inny stopień wiary to pewność pochodząca z bezpośredniego doświadczenia jej prawd. Zależy ona od świadomości Boga, regularnej modlitwy, ścisłego posłuszeństwa Boskim nakazom i zakazom i refleksji. Ci, którzy ją posiadają, mogą stawić czoła światu. Dlatego podstawowym obowiązkiem muzułmanów jest osiągnięcie możliwie najwyższego poziomu wiary i głoszenie jej innym.

Wiara rodzi różne rodzaje uwielbienia, z których do zasadniczych należą obowiązkowe modlitwy, post, oczyszczająca jałmużna oraz pielgrzymka. Wiara wymaga także przestrzegania zakazów (np. unikanie zabijania, wszelkiego rodzaju nieprawych stosunków seksualnych, środków odurzających, hazardu, lichwy i oszustwa). Ci, którzy pragną wzmocnić swoją wiarę i osiągnąć wyższe stopnie doskonałości, powinni zachować wielką dbałość w działaniach swoich serc i umysłów (np. w kontemplacji, refleksji, inwokacji, recytacji Imion Boga, samokrytyce, wytrwałości, cierpliwości, wdzięczności, samodyscyplinie i całkowitej ufności Bogu). Cnoty moralne są owocem życia religijnego.

Islam reguluje również nasze wspólne życie. Za pomocą wiary, czci oraz poprzez swoje zasady intelektualne, moralne i duchowe islam wychowuje nas w możliwie najlepszy sposób. Poza tym wykorzystuje zasady społeczno-ekonomiczne oraz cnoty, na które kładzie nacisk: solidarność, wzajemną pomoc i altruizm, by ustanowić idealne społeczeństwo wolne od waśni, zepsucia, anarchii i terroru; takie, które pozwala każdemu na zdobycie szczęścia, zarówno w tym świecie, jak i w życiu pozagrobowym. Jego prawo karne jest przede wszystkim nakierowane na zachowanie szczęścia, indywidualnego i zbiorowego.

Koran, wszechświat i ludzkość to trzy przejawy jednej prawdy. Dlatego też nie ma w zasadzie sprzeczności lub niezgodności pomiędzy prawdami Koranu, opisanymi jako Świat Objawiony i pochodzącymi z Boskich Atrybutów Mowy, a prawdami czerpanymi z obiektywnego badania wszechświata, opisywanego jako Koran Stworzony, pochodzący z Boskich Atrybutów Władzy i Woli. Jeśli jednak niekiedy zdają się istnieć sprzeczności, to wynikają one z błędnego podejścia zarówno do Koranu, jak i do wszechświata i ludzkości, albo do wszystkich jednocześnie. Muzułmańska cywilizacja wierna swoim autentycznym i oryginalnym korzeniom oraz dynamice, nie zawiera żadnej sprzeczności pomiędzy nauką (obiektywne badanie świata przyrody) a Religią (przewodnik po drodze prostej, prowadzącej do zyskania Boskiego zadowolenia i akceptacji). Prawdziwa wiara nie jest dogmatycznym zobowiązaniem opartym na ślepej imitacji, lecz powinna odwoływać się do rozumu i serca i łączyć potwierdzenie dawane przez rozum ze skrytym doświadczeniem serca i jego przekonaniem.

Islam opiera się przede wszystkim na Tauhidzie, absolutnej wierze w Jedność Boga bez jakichkolwiek współtowarzyszy w Jego Boskości, Panowaniu i Suwerenności. Wszechświat jest integralną całością wzajemnie powiązanych i współpracujących części, w których widać wspaniałą koordynację, harmonię i porządek, zarówno na poziomie powszechnym, jak i pojedynczego żyjącego organizmu. Ta harmonia i ład pochodzą z Jedności Jedynego, Który je stworzył i Który jest doskonały, bez współtowarzysza ani nikogo równego sobie. Wszechświat działa zgodnie z prawami ustanowionymi dlań przez Boga, a więc jest – w sensie dosłownym – muzułmaninem – całkowicie poddanym Bogu. Jego funkcjonowanie jest zatem stabilne, uporządkowane i harmonijne.

Islam jest Religią całego stworzenia, za którą podąża każda rzecz i istota, dobrowolnie lub pod przymusem. W tym sensie nawet niewierzący jest muzułmaninem pod względem funkcjonowania jego ciała. Ponadto, jak powiada pewien hadis, Wysłannik oświadczył, że każdy człowiek rodzi się w swoim pierwotnym uosobieniu i wzorze jako muzułmanin, ma więc naturalną skłonność do przyjęcia islamu jako Religii swego życia. Jednakże pod wpływem rodziny, środowiska czy edukacji, którą otrzymuje, może przyjąć inną religię, inną drogę życia. Jeśli jednak pozostanie wolny od uprzedzeń i wypaczającego wpływu swych skłonności doczesnych, pragnień cielesnych, ziemskich ambicji, urojeń bądź popędów zmysłowej jaźni, a zwłaszcza jeśli zachowa swą pierwotną czystość moralną, to może odnaleźć islam lub Bóg nagrodzi go islamem.