Koran, będąc szczytem wymowności, został objawiony w czasie, gdy była ona niezwykle wysoko ceniona.  Bóg wszechmocny obdarzył Mojżesza i Jezusa, pokój z nimi, cudami najbardziej odpowiadającymi ich czasom, a w Koranie wykorzystał wymowność jako najbardziej znaczący jego aspekt i główny cud Proroka Muhammada, niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo. W epoce swego przyjścia Koran stanowił wyzwanie najpierw dla poetów Półwyspu Arabskiego, a następnie dla wszystkich ludzi w ciągu wieków oraz każdego poziomu wiedzy i zrozumienia aż do Dnia Sądu:

• Jeśli sądzicie, że Koran napisała istota ludzka, to niech ktoś spośród was, który jest tak samo niepiśmienny, jak Muhammad, ułoży coś podobnego.
• Jeśli zaś nie potrafi tego uczynić, to niech spróbuje uczynić to samo ktoś wykształcony lub poeta.
• Jeśli i on tego nie zdoła dokonać, to poślijcie po waszych najbardziej znanych pisarzy i uczonych: niech się zbiorą i wytworzą coś podobnego do Koranu.
• Jeśli i oni nie potrafią, to niech podejmą wspólny wysiłek, niech odwołają się do całej swojej historii, „bóstw”, uczonych, socjologów, filozofów, teologów i pisarzy – i niech ułożą coś podobnego.
• Jeśli nie zdołają tego dokonać, to niech spróbują – pomijając wszystkie cudowne i niemożliwe do podrobienia aspekty jego znaczeń – wytworzyć dzieło o porównywalnej wymowności w porządku słów i kompozycji – bez względu na to, czy to, co wytworzą, będzie prawdą czy też nie.
• Jeśli nie zdołacie ułożyć czegoś mu równego o takiej samej długości, to ułóżcie choć dziesięć rozdziałów.
• Jeśli i tego nie zdołacie, to ułóżcie choćby jeden rozdział podobny do rozdziału Koranu.
• A jeśli nawet to okaże się ponad wasze siły, to wytwórzcie jeden króciutki rozdział.

Owi zarozumiali ludzie nie byli w stanie dyskutować z Koranem i wybrali zwalczanie go za pomocą miecza, choć jest to niebezpieczne i trudne. Gdyby ci ludzie – inteligentni przecież – byli w stanie podjąć spór z Koranem, to oczywiście nie wybieraliby zgubnej drogi miecza, ryzykując swoje życie i własność. Wybrali jednak drogę zbrojną, gdyż nie potrafili zmierzyć się z wyzwaniem, jakie postawił im Koran. 

Koran jest w wielu swych aspektach cudowny. Poniżej wskażemy jedynie na niektóre z nich:

• W Koranie mamy do czynienia z nadzwyczajną wymownością i stylistyczną czystością pod względem porządku słów i kompozycji. Tak jak trybiki zegarka pasują do siebie w najdrobniejszych szczegółach, tak samo każde słowo i zdanie – w istocie cały Koran w swoich częściach – pod każdym względem do siebie pasuje. 
• Kompozycja Koranu jest taka, że każdy z jego wersetów stanowi nie tylko część obszerniejszej całości; jest również sam w sobie całością i istnieje również jako niezależna „jednostka”. Jest istotowy związek pomiędzy wszystkimi wersetami Koranu, a także pomiędzy pojedynczym wersetem a wszystkimi pozostałymi. Zgodnie ze słowami Bediüzzamana Saida Nursiego: „Wersety Koranu są jak gwiazdy na niebie, powiązane ze sobą widzialnymi i niewidzialnymi sznurami i relacjami. To tak, jak gdyby każdy werset Koranu miał oko, którym widzi większość wersetów, oraz oblicze, które spogląda ku nim i rozciąga ku nim niematerialne nici relacji, by utkać z nich cudowną tkaninę. Pojedyncza sura może zawierać cały ‘ocean’ Koranu, w którym mieści się całość wszechświata. Skarbiec tej surymoże obejmować pojedynczy werset. Każdy z większości wersetów jest jakby małą surą, a większość sur stanowi jakby mały Koran”.
• W wielu miejscach, jak na przykład w surze al-Ichlas (Szczerość), która obejmuje sześć wersetów/zdań, każde zdanie ma dwa znaczenia: jedno a priori (funkcjonuje jako przyczyna lub dowód) i drugie a posteriori  (funkcjonuje jako skutek lub rezultat). Oznacza to, że surazawiera 36 sur, z których każda składa się z sześciu zdań. Jedno jest założeniem, pozostałe zaś wspierającymi je argumentami (zob. sura 112, przyp. 4). 
• Styl koraniczny jest unikalny – nowatorski i przekonujący. Zawsze zachowuje swą oryginalność, świeżość oraz młodzieńczy rozkwit. Niczego nie imituje ani nie może być imitowany. 
• Sformułowania języka koranicznego są niezwykle płynne i czyste. Koran jest nie tylko niezwykle wymowny pod względem znaczeń, jest również cudownie płynny i czysty w ułożeniu swoich słów. Jednym z dowodów na to jest fakt, że Koran nigdy nie nudzi, nawet jeśli jest recytowany tysięczny raz. Im częściej go czytasz, tym większą sprawia przyjemność i większą daje radość. Łatwo może nauczyć się go na pamięć nawet dziecko. Nawet ludzie śmiertelnie chorzy, których drażni kilka zwykłych słów, odczuwają ulgę i pocieszenie przy słuchaniu Koranu. Dla uszu i umysłów ludzi na łożu śmierci recytacja Koranu stanowi wielką przyjemność i ukojenie. 
• Koran karmi serce, umysłowi daje siłę, a dla ducha jest wodą i światłem. Leczy również choroby duszy. Recytacja lub słuchanie czystej prawdy Koranu oraz jego przewodnictwo nie męczą umysłu, lecz przeciwnie – odświeżają jego pokłady i poszerzają jego horyzonty.
• Wyrażenia koraniczne cechuje moc, szlachetność, potęga i wspaniałość. Ich płynna, wymowna i czysta kompozycja, a także porządek słów i potoczystość znaczeń  w połączeniu z unikalnym i oryginalnym stylem przynoszą jako owoc nieporównywalną doskonałość w wyjaśnianiu rzeczy. W istocie jego wyjaśnienia są na najwyższym poziomie we wszystkich sposobach wyrażania się i zwracania się do ludzi: odstraszaniu, chwaleniu, nakładaniu ograniczeń, a także w dowodzeniu, nauczaniu, objaśnianiu oraz zbijaniu argumentów. 
• Jak powiada pewien hadis (Ibn Hibban, 1:146; al-Munawi, 3:54), każdy werset ma znaczenia wewnętrzne i zewnętrzne, granice oraz pewien punkt rozumowania, a także konary, odgałęzienia i gałązki. Każde zdanie, słowo i litera, a nawet każdy znak diakrytyczny mają wiele aspektów. Każda osoba słuchająca danego wersetu otrzymuje swój udział w zrozumieniu – w zależności od swoich możliwości i przez inne drzwi. Koran nie tylko zapewnia źródła dla wymagających jurystów; skarbce znaczeń Koranu dają światło umysłom tych, którzy szukają wiedzy o Bogu; drogę tym, którzy pragną dojść do Boga, a także szlak dla doskonalących się istot ludzkich oraz naukę dla umysłów i serc szukających prawdy uczonych. Koran zawsze ich prowadził i oświetlał im drogę. Koran zajmuje się ludzkością i naszymi powinnościami, wszechświatem i jego Stwórcą, niebiosami i ziemią, tym i przyszłym światem, a także przeszłością, przyszłością i wiecznością. Wyjaśnia wszystkie zasadnicze sprawy dotyczące naszego stworzenia i życia, od właściwego sposobu jedzenia i spania, do kwestii Bożego Przeznaczenia i Woli; od stworzenia wszechświata w sześć dni, aż do funkcji wiatru. Dla istot ludzkich jest to księga prawa, modlitwy, mądrości, kultu i posługi Bogu; zawiera rozkazy i zachęty, inwokacje i refleksje. Jest świętą księgą zawierającą wszechstronne wskazówki odnoszące do wszystkich naszych potrzeb duchowych; niebiańska księga, która niczym święta biblioteka zawiera w sobie liczne książeczki, z których wszyscy święci ludzie, czyści uczeni i wierzący mający wiedzę o Bogu czerpali swoje szczególne drogi życia, i które oświetlają każdy szlak i spełniają potrzeby wyznawców. Koran nawiązuje do wszelkiej wiedzy, dlatego stwierdzenie Bierzcie z Koranu to, co chcecie, dla wszelkiej potrzeby, jaką macie… krążyło szeroko pomiędzy rzetelnymi uczonymi. 
• Koran jest zawsze świeży, a jego świeżość jest taka, jakby był objawiany na nowo w każdej epoce. Jako wieczny dyskurs, kierowany do wszystkich ludzi, niezależnie od czasu, miejsca i poziomu intelektualnego, powinien mieć i ma ową nigdy nieblaknącą świeżość. Mądry Koran informuje wszystkich ludzi, niezależnie od czasu, miejsca i poziomu intelektualnego, o Bogu, islamie i wierze. Ma nauczać każdą grupę we właściwy dla niej sposób. Ludzie są różni, a jednak Koran ma właściwe stopnie zrozumienia dla nich wszystkich. 
• Zwięzłość Koranu przypomina zawarcie oceanu w dzbanie. Ze względu na swoje miłosierdzie wobec zwykłych ludzkich umysłów ukazuje zasady wszechstronne i powszechne poprzez szczególne wydarzenia w szczególnych okolicznościach. 
• Cel Koranu jest niesłychanie wszechstronny, tak samo jego tematyka, znaczenie, styl, uroda i subtelność. Kiedy go studiujemy, to widzimy, że jego suryi wersety, a w sposób szczególny początkowe części sur, a także początek i zakończenie każdego wersetu, pokazują jasno, że brak tam jakiegokolwiek zmieszania. A wszystko to pomimo faktu, że Koran zawiera różnorodne tryby mowy, wszelkie kategorie wzniosłego stylu, wszelkie przykłady dobrej moralności i cnót, wszelkie zasady nauki, wszelkie wykładniki wiedzy o Bogu, wszelkie pożyteczne reguły życia indywidualnego i zbiorowego, a także wszystkie te prawa, które oświecają wzniosłe przyczyny stworzenia.
• Koran podaje informacje o przyszłości i zawiera w sobie wiele kategorii przepowiedni. Zawiera informacje dotyczące ludów z dawnych epok i mówi o ludach przyszłości. Koran jest pełen przepowiedni bezpośrednich i pośrednich. Mówi o prawdach niewidzialnych, o rzeczywistości życia wiecznego. Nie sposób zaprzeczać jego relacjom o zdarzeniach historycznych, a to, co przepowiedział, albo już się wydarzyło, albo się wydarzy we właściwym czasie. Wysłannik Boży nie mógł znać historii Proroków i ich ludów. Lecz, opierając się na Boskim Objawieniu i pokładając niezwykłą ufność w swoją misję, Prorok Muhammad, pokój z nim, opowiadał historię ludów minionych i wygłaszał liczne przepowiednie dotyczące zdarzeń przyszłych i ważnych. To wyzwanie dla wszystkich epok i ludów, w tym historyków i innych badaczy, i jeden z niemożliwych do zanegowania dowodów jego Proroctwa i Boskiego pochodzenia Koranu.