SURA 98

AL-BAJJINA (JASNY DOWÓD)

Okres medyński

W Imię Boga Miłosiernego, Współczującego!

1. Ci, którzy odrzucają wiarę (w Koran i Wysłannika Bożego) spomiędzy ludzi Księgi i bałwochwalców, nie porzucili (drogi, którą mieli iść) i nie zbłądzili (ku niewierze), dopóki nie przyszedł do nich Jasny Dowód^[1].
2. Wysłannik od Boga^[2], recytujący i przekazujący (im nauki całkowicie wolne od fałszu) z kart oczyszczonych (których dotykać mogą jedynie ci, którzy oczyścili się z nieczystości materialnych i duchowych)^[3].
3. W których zawarte są właściwe, prawdziwe nakazy (dotyczące wiary, myśli i działania).
4. Ci, którzy otrzymali księgę wcześniej, rozdzielili się na grupy dopiero wówczas, gdy przyszedł do nich Jasny Dowód.
5. Lecz nie zostało im nakazane nic innego, jak tylko to, że powinni oddawać cześć Bogu, szczerze w Niego wierząc i praktykując Religię jedynie ze względu na Niego, jako ludzie czystej wiary, a także wykonywać modlitwę zgodnie z jej warunkami oraz płacić zakat (obowiązkowe, oczyszczające z grzechów datki dobroczynne). Oto jest Religia czysta i prawdziwa^[4].
6. Zaiste, ci, którzy nie wierzą (po tym, jak przyszedł do nich Jasny Dowód) – spośród Ludzi Księgi i spomiędzy politeistów – będą przebywać w Ogniu piekielnym (którego zarzewie pielęgnują w swoim sercu). Oni są najgorszymi ze stworzeń.
7. Ci zaś, którzy wierzą i czynią dobre, prawe dzieła – oni są najlepszymi ze stworzeń.
8. Ich nagroda jest u ich Pana: Ogrody wiecznej błogości, przez które przepływają strumienie – i oni tam zamieszkają na wieki. Bóg jest zadowolony z nich, a oni są zadowoleni z Niego. To będzie dla tego, kto lęka się swego Pana.

1. Politeiści i bałwochwalcy, którzy odrzucili Wysłannika Bożego i Posłannictwo, które przyniósł, dobrze wiedzieli, że Prorok Muhammad, niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo, był prawdomówny i że to, co twierdził, było prawdziwe. Pomimo jednak jasności dowodów, dotyczących jego i jego Posłannictwa, niewierzący odrzucili go ze względów egoistycznych, takich jak współzawodnictwo plemienne, upór, zarozumiałość i lęk przed utratą korzyści. W związku z tym zasłużyli sobie na Boskie potępienie. Podobnie jak oni – ci spośród Ludzi Księgi, żydów i chrześcijan, którzy odrzucili islam i Wysłannika Bożego, również wybrali niewiarę ze względu na tak niskie pobudki, jak zazdrość, współzawodnictwo plemienne, względy etniczne, choć sami czekali na nadejście Proroka, którego miały obwieścić znaki zawarte w ich własnych księgach. I oni znakomicie wiedzieli, że Muhammad był zapowiedzianym Prorokiem.

   Ten werset wskazuje też na to, że niewiara w islam i Proroka Muhammada, niech będą z nim pokój i błogosławieństwo, oznacza dla Ludzi Księgi niewiarę w ich własne Pisma. ↑

2. Wysłannik Boga – Prorok Muhammad – niech będzie z nim pokój i błogosławieństwo, jest jednym z dwóch najjaśniejszych i największych dowodów prawdziwości islamu. Drugim jest Koran. O tym, że Wysłannik był jednym z dwóch największych i najbardziej wszechstronnych dowodów zarówno swego Posłannictwa, jak i Dobrej Nowiny, którą przyniósł od Boga, świadczyły jego absolutna prawdziwość i prawdomówność, jego czysta osobowość wyróżniająca się najszlachetniejszymi i najwartościowszymi cnotami, pozyskanie przez niego serc i umysłów, mimo że nie posiadał wykształcenia, a także ukształtowanie przez niego wspólnoty zwanej al-Ashab (Wspólnota jego Towarzyszy i Przyjaciół), składającej się z najszlachetniejszych ludzi w dziejach, za wyjątkiem proroków. Dowodzą tego również utworzenie przez niego państwa z wiecznie zwaśnionych plemion, stworzenie jednej z najwspanialszych cywilizacji w dziejach, która w ciągu 23 lat zmieniła bieg historii świata i która zrodziła wielu uczonych, świętych i ludzi literatury; jego mowy, powiedzenia, modlitwy, a także warunki, jakie wyznaczył do tego, by życie ludzkie było prowadzone jak najlepiej; miłość, jaką go obdarzali jego Towarzysze i następne pokolenia spośród jego społeczności do tego stopnia, że dobrowolnie ofiarowywali się dla sprawy, którą głosił. Są to także przepowiedziane przez niego zdarzenia, którym nikt nie zaprzeczył, oraz wszystkie inne aspekty jego życia, osobowości, osiągnięcia i samo Posłannictwo. ↑

3. Czystość kart, stronic, na których zapisany jest Koran, pochodzi z czystości samego Koranu. Dlatego Koran może być dotykany jedynie przez wiernych, którzy oczyścili się z nieczystości duchowej i materialnej. W związku z tym nie mogą go dotykać niewierzący, bałwochwalcy oraz ci wierni, którzy potrzebują oczyszczenia. Zob. również sura 56:79, przyp. 16. ↑

4. To jest podsumowanie religii, którą On głosił poprzez Swoich wysłanników. Tą religią jest islam. Odnośnie do dwu ostatnich wersetów zob. także 3:19, przyp. 4. ↑