SURA 79

AN-NĀZI‘ĀT (WYLATUJĄCY)

Okres mekkański

Sura niniejsza, objawiona w Mekce i zawierająca 46 wersetów, bierze swoją nazwę od słowa an-nāzi’āt (aniołowie, którzy wylatują) w wersecie pierwszym. Przypomina nam o śmierci, ostrzega przed tymi, którzy negują życie wieczne i zwraca uwagę na postać Faraona, którego władza nie zdołała ocalić go od kary Bożej. Wspomina również pewne działania Boga we wszechświecie i potwierdza prawdę życia ostatecznego.

W Imię Boga Miłosiernego, Współczującego!

1. Na tych (aniołów), którzy natychmiast wylatują i nurkują (z Bożego rozkazu), i zanurzają się (wypełniając go).
2. Na tych (aniołów), którzy poruszają się delikatnie i niecierpliwie (ze względu na rozkaz, jaki otrzymali);
3. Na tych (aniołów), którzy chyżo płyną (przez przestrzeń, ażeby wypełnić Boży rozkaz);
4. I tak śpieszą, jakby to był wyścig;
5. I w ten sposób wypełniają rozkazy (dotyczące działania wszechświata),
6. (Godzina ostatnia nadejdzie) w Dniu, kiedy podmuch (Trąby) wstrząśnie (światem);
7. A po nim nadejdzie następny.
8. Serca owego Dnia będą łomotać przerażone;
9. A ich oczy będą przybite.
10. A jednak oni (niewierzący) mówią: „Czy rzeczywiście zostaniemy przywróceni do naszego poprzedniego stanu (życia)?
11. Czy rzeczywiście tak będzie, jeśli staniemy się kośćmi – zgnitymi i pokruszonymi?”
12. Mówią (wyśmiewając się): „Byłby to wówczas powrót przynoszący stratę!”
13. Zaiste, będzie to tylko pojedynczy krzyk,
14. A potem oni wszyscy zostaną przebudzeni do życia na powierzchni (na Najwyższym Zgromadzeniu).
15. Czy dotarła do ciebie relacja o Mojżeszu?
16. Gdy Pan zawołał go w świętej dolinie Tuwa:
17. „Idź do Faraona, gdyż on zbuntował się ponad miarę.
18. I powiedz mu: ‘Czy pragniesz się oczyścić?
19. Poprowadzę cię ku twemu Panu i będziesz się Go lękać (i będziesz pokorny)’”.
20. On (poszedł do Faraona i) pokazał mu wielki znak (cud pastorału).
21. Lecz Faraon za kłamstwo uznał (jego Posłannictwo) i (mu) się przeciwstawił.
22. Potem się odwrócił i przystąpił do walki (z nim).
23. Następnie zebrał (swoich ludzi i zastępy) i ogłosił,
24. Mówiąc: „Ja jestem waszym Panem Najwyższym!”
25. Tak więc Bóg go pochwycił i uczynił z niego przykład kary w (życiu) ostatecznym i wcześniejszym.
26. Zaprawdę, w tym jest nauka dla każdego, kto ma bojaźń Bożą i pokorę^[1].
27. (O, ludzkości!) Czyż wy jesteście trudniejsi do stworzenia, czy też niebiosa? On je zbudował^[2].
28. Wzniósł ich sklepienie i je ukształtował.
29. I uczynił ciemną ich noc i wyprowadził światłość dnia^[3].
30. A potem On rozciągnął Ziemię do formy owalnej^[4] (aby nadawała się do zamieszkania).
31. Z niej wyprowadził jej wody i pastwiska;
32. I solidnie umocował góry:
33. (Wszystko to) jako środek do życia dla was i dla waszych zwierząt.
34. Lecz kiedy nadejdzie wielkie i przytłaczające zdarzenie;
35. Owego Dnia człowiek przypomni sobie (i pojmie) to, o co się starał.
36. A Ogień Palący stanie się widoczny dla wszystkich tych, którzy widzą.
37. I kto występował (przeciwko Bogu),
38. I wolał życie tego świata –
39. Tego (ostatecznym) schronieniem będzie Ogień Palący.
40. Co zaś do tego, który żył w bojaźni przed swym Panem, będąc zawsze świadom tego, że On go widzi i że stanie przed Nim (na Tamtym Świecie), i powstrzymywał swoją zmysłową naturę od żądz i kaprysów,
41. Zaiste – tego (ostatecznym) schronieniem będzie Raj.
42. Oni pytają cię (o, Wysłanniku) o Godzinę Ostatnią: „Kiedyż ona nadejdzie?”
43. Jakżeż mógłbyś mieć jednak wiedzę o jej czasie,
44. Wyłącznie u twego Pana spoczywa jej termin (i wiedza o niej).
45. Ty jesteś jedynie ostrzegającym dla tych, którzy się jej lękają.
46. W tym Dniu, kiedy oni ją zobaczą, (wyda im się) jak gdyby pozostawali (na tym świecie) jedynie popołudnie (jednego dnia) lub (jego) poranek.

1. Szczegóły opowieści o Mojżeszu zob. 20:9-79; 28:3-42. ↑

2. Jak to zostało odnotowane w 30:27, przyp. 7; 31:28, przyp. 6 oraz 40:57, przyp. 17 – dla Boga nic nie stanowi trudności. Ujmując to bardziej właściwie, trudność nie jest tym atrybutem, który może być zastosowany wobec Boga. Wszystko jest bowiem dla Niego w tym samym stopniu łatwe. Dlatego zawarte w wersecie porównanie zawiera perspektywę ludzkości, pytającej, co jest dla niej trudniejsze do pojęcia. ↑

3. Na początku Niebiosa pozostawały w ciemności i nie istniał w nich żaden obiekt emitujący światło. Toteż po ukształtowaniu Niebios Bóg umieścił w nich takie obiekty, które mogą promieniować światłem, jak np. słońce i inne gwiazdy i w ten sposób usunął ciemność. Niniejszy werset oznacza również, że Bóg stworzył też takie ciała niebieskie, które – tak jak Ziemia – mają na zmianę zarówno ciemność (noc), jak i światłość (dzień). ↑

4. Z pewnością w okresie, gdy był objawiany Koran, ludzie nie mieli pojęcia o tym, że Ziemia ma kształt elipsy. Ów fakt był nieznany aż do stosunkowo niedawnego czasu. ↑